پس از طلاق، يا خوب نگه‌دارى:

«وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لا تُمْسِكُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ لا تَتَّخِذُوا آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ ما أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ الْكِتابِ وَ الْحِكْمَةِ يَعِظُكُمْ بِهِ»[1]

«هنگامى كه زنان را طلاق داديد و به آخرين روزهاى عدّه رسيدند (باز مى‌توانيد با آنها آشتى كنيد)، يا به طرز پسنديده‌اى آنها را نگاه داريد و به‌طور پسنديده‌اى آنها را رها سازيد. هرگز به خاطر ضرر زدن و تعدّى كردن، آنها را نگاه نداريد، چرا كه هركس چنين كند به خويشتن ظلم و ستم كرده است، آيات خدا را به استهزا نگيريد! نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد و آن‌چه از كتاب آسمانى و دانش بر شما نازل كرده و شما را به آن پند مى‌دهد.»

و يا جدايى كه جوازى است براى ازدواج دوباره:

«وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْواجَهُنَّ إِذا تَراضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ»[2]

«هنگامى كه زنان را طلاق داديد و عدّه خود را به پايان رسانيدند، مانع آنها نشويد كه با همسران (سابق) خويش ازدواج كنند، اگر در ميان آنان رضايت به طرز پسنديده‌اى حاصل شود (اين دستورى است كه تنها افرادى از شما كه ايمان به خدا و روز قيامت دارند، از آن پند مى‌گيرند.)»

حقّ تصرّف در چيزى كه مال زن مطلّقه است، نداريم:

«وَ إِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدالَ زَوْجٍ مَكانَ زَوْجٍ وَ آتَيْتُمْ إِحْداهُنَّ قِنْطاراً فَلا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئاً أَ تَأْخُذُونَهُ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً»[3]

«و اگر تصميم گرفتيد كه همسر ديگرى به جاى همسر خود بگيريد و مال فراوانى (به عنوان مهر) به او پرداخته‌ايد، چيزى از آن را نگيريد! آيا براى بازپس گرفتن (مهر) زنان متوسّل به تهمت و

[1] - بقره( 2) آيه 231.

[2] - بقره( 2) آيه 232.

[3] - نساء( 4) آيه 20.