الضَّلالُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ‌[1] پس قرآن كتاب حقّ است و إنسان بايد از آن تبعيّت كند؛ بنابراين قرآن معصوم است و مَصون.

بعد مى‌فرمايد: وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ*؛ و از رسول هم إطاعت كنيد! چرا؟ براى اينكه رسول معصوم است، خطا و گناه نمى‌كند؛ و در اين صورت إطاعت از خدا و إطاعت از رسول خدا تناقض نيست؛ و إلّا اگر رسول خدا اشتباه مى‌كرد، خدا نمى‌توانست به ما بگويد كه: هم از قرآن تبعيّت كنيد و هم از رسول خدا؛ در حالتى كه بعضى اوقات رسول خدا اشتباه كند، و بر خلاف قرآن چيزى بگويد. طبعاً اينطور نيست.

پس اين كه مى‌گويد: «از خدا إطاعت كنيد؛ و از رسول خدا إطاعت كنيد.» معنى‌اش اين است كه إطاعت رسول خدا از جهت مَصونيّت و محفوظيّت در همان رديف إطاعت الله- كه إطاعت از آيات قرآن است- مى‌باشد؛ و اين دو إطاعت در يك مَمْشى است. و رسول خدا هم، معصوم است؛ و اين دو إطاعت، دو إطاعت متضادّه نيست.

درباره اولى الامر هم مطلب همينطور است؛ يعنى به همان قسم كه مى‌گويد: از خدا و رسول خدا إطاعت كنيد، مى‌فرمايد: از اولى الامر هم إطاعت كنيد. پس اولى الامر هم معصوم هستند؛ و أوامر آنها خلاف أوامر كتاب نيست؛ خلاف آيات الله نيست؛ و خلاف إطاعت رسول خدا نيست، چه از جنبه تشريع، و چه از جنبه خصوصيّات أوامر ولائيّه كه از ناحيه آنها صادر مى‌شده است.

عليهذا اين آيه إجمالًا دلالت مى‌كند كه: اولى الامر حتماً معصوم هستند؛ و خدا به سياق واحد به ما أمر فرموده است كه ايشان واجب الإطاعه هستند؛ و شما بايد از آنها إطاعت كنيد.

مورد نزاع در تَنَازَعْتُمْ نمى‌شود شامل نزاع با أُولوا الامر در أمر ولايت باشد

بعد مى‌فرمايد: فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ‌.- چون‌

[1] - ذيل آيه 32، از سوره 10: يونس