مى فرستاد، خدا در قرآن مى‌فرمايد: ما او را به امتحاناتى و به كلماتى آزمايش نموديم و او به خوبى از عهده امتحانات برآمده، آنها را تامّ و تمام پس داد؛ بر أثر اين تماميّت آزمايشها و ابتلائات، ما او را در روى زمين إمام قرار داديم.

پس حضرت إبراهيم، هم داراى نبوّت است و هم داراى إمامت. و حضرت رسول الله نيز، هم نبىّ هستند و هم إمام؛ بخلاف أئمّه ما كه آنها نبوّت ندارند و فقط إمامت دارند. و طبق شواهد و روايات قطعيّه الصُّدور كه در دست داريم، از ميان دوازده إمام، أمير المؤمنين از همه آنها أفضل هستند؛ و رسول الله از أمير المؤمنين أفضل مى‌باشند.

خلاصه اينكه: اين مقام إمامت كه حال مى‌خواهيم در ولايت او بحث كنيم به عنوان إمامت است، أعمّ از اينكه پيغمبر باشد يا نباشد. ما بحث مى‌كنيم از ولايتى كه إمام دارد و مى‌خواهيم از آيات قرآن مجيد استفاده كنيم كه: آن ولايتى كه إمام دارد كدامست و لازمه‌اش چيست؟ و آن إمامى كه داراى اين ولايت است كيست؟ و اينكه از شرائط او عصمت است چه معنى دارد؟

پس اين بحث فقط بر أساس عنوان إمام است؛ هر جائى كه عنوان إمام باشد؛ خواه اينكه با نبوّت جمع بشود مانند: حضرت إبراهيم، خواه جمع نشود مثل: أئمّه معصومين صَلَوات الله عَلَيهِم أجمَعِين، كه إمام بودند ولى پيغمبر نبودند.

تفسير آيه: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‌

يكى از آيات قرآن كه بر ولايت و إمارت و حكومت أئمّه عليهم السّلام دلالت دارد اين آيه است:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلًا[1]

«اى كسانى كه إيمان آورديد! إطاعت كنيد از خدا، و إطاعت كنيد از

[1] - آيه 59، از سوره 4: النّسآء