هانى بن ثُبَيت، از جمله ده نفرى است كه پس از شهادت امام حسين عليه السلام، درخواست عمر بن سعد را براى اسب تاختن بر پيكر پاك ايشان، اجابت كردند. او در غارت لباس‌هاى امام عليه السلام و ادوات جنگى ايشان نيز مشاركت داشت. وى در «زيارت ناحيه»، به صراحت، لعن شده است.

با قيام مختار، هانى دستگير شد و زير پاى اسبان سپاه مختار، به هلاكت رسيد.

756. الملهوف: عمر بن سعد، در ميان يارانش فرياد زد: چه كسى حاضر است بر پشت حسين، اسب بتازد؟

ده تن، اعلام آمادگى كردند و آنان، ... هانى بن ثُبَيت حَضرَمى و اسَيد بن مالك- كه خداوند، لعنتشان كند-، بودند. آنان با سُم‌هاى نعل‌شده اسبانشان بر بدن حسين عليه السلام تاختند تا اين كه پشت و سينه‌اش را خُرد كردند ....

مختار، اينان را گرفت و دست و پاهايشان را با حلقه‌هاى آهنى بست و بر پشتشان اسب تاخت تا هلاك شدند.[1]

5/ 32 كور بدريخت‌

757. تاريخ دمشق‌- به نقل از ابو نضر جَرمى-: مردى بدريخت و كور را ديدم. از او سبب كور شدنش را پرسيدم. گفت: من از اعضاى لشكر عمر بن سعد بودم. وقتى شب فرا رسيد، خوابيدم و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را در خواب ديدم كه در برابرش، تشتى از خون بود و پَرى خون‌آلود كه براى ياران عمر بن سعد، برده مى‌شد و عمر بن سعد، آن پَر را مى‌گرفت و با آن، در ميان دو چشم سپاهيانش، علامت مى‌كشيد. آن گاه مرا آوردند.

[1] سوره آل عمران: آيه 39.