داشت. آتشى خواست و او را زنده زنده سوزاند.[1]

5/ 19 سِنان بن انَس‌

سِنان بن انَس بن عمرو بن حىّ بن حارث بن غالب بن مالك بن وَهبيل، از كسانى است كه نقش مؤثّرى در كشتن امام حسين عليه السلام داشتند و در آخرين دقايق، به كمك افرادى مانند شمر بن ذى الجوشن، امام عليه السلام را به شهادت رساندند. پيش‌تر، امام على عليه السلام در نكوهش پدر سِنان، اين واقعه را پيشگويى كرده بود.

بر پايه گزارشى، سِنان در مجلس حَجّاج، به كشتن امام حسين عليه السلام اعتراف كرد و پس از بازگشت به خانه‌اش، ديوانه شد و با وضع ناگوارى از دنيا رفت.

در گزارشى ديگر آمده كه مختار، سِنان را دستگير كرد و پس از شكنجه‌اى سخت، او را كشت.

746. الملهوف: نقل است كه مختار، سِنان را دستگير كرد و انگشتانش را بند بند بريد و سپس دست‌ها و پاهايش را قطع كرد. آن گاه ديگ روغنى را به جوش آورد و او را در

[1] تاريخ اليعقوبى: ج 2 ص 259.