2/ 5 شَبَث بن رِبعى‌[1]

707. تاريخ الطبرى‌- به نقل از زُبَيدى-: همواره مى‌ديدند كه شَبَث بن رِبعى، از جنگ با حسين عليه السلام، ناخشنود است. ابو زُهَير عَبْسى گفت: من در دوران امارت مُصعَب، از شَبَث شنيدم كه مى‌گفت: خداوند به مردم اين شهر، خير نمى‌دهد و آنان را شايسته پيشرفت نمى‌سازد. در شگفت نيستيد كه ما در كنار على بن ابى طالب عليه السلام و بعد از او، در كنار پسرش با خاندان ابو سفيان به مدّت پنج سال جنگيديم؛ ولى بعد بر پسرش- كه بهترين فرد روى زمين بود- تاختيم و با او به همراه خاندان معاويه و پسر سميّه بدكاره جنگيديم؟ گم‌راهى بر روى گم‌راهى![2]

708. تاريخ الطبرى‌- به نقل از زُبَيدى، در باره كشته‌هاى روز عاشورا-: شَبَث به برخى از اطرافيانش گفت: مادرتان به سوگتان بنشيند! با دست خود، خودتان را مى‌كُشيد و خودتان را رام ديگران مى‌كنيد و خوش‌حاليد كه شخصى همانند مسلم بن عوسَجه كشته شد؟! بدانيد- سوگند به خدايى كه من تسليمش هستم-، جايگاه مهمّى را براى او در ميان مسلمانان ديده‌ام! او در جنگ آذربايجان، شش نفر از مشركان را پيش از آن‌

[1] شرح مفصّل جريان تولّد او بر فراش عبيد ثقفى و ادّعاى ابو سفيان را نسبت به او، در دانش‌نامه امير المؤمنين عليه السلام( ج 13 ص 203) آورده‌ايم.

[2] بَعَثَ ابنُ الأَشتَرِ بِرَأسِ ابنِ زِيادٍ إلَى المُختارِ، فَجَلَسَ فِي القَصرِ، والقِيَتِ الرُّؤوسُ بَينَ يَدَيهِ، فَأَلقاها فِي المَكانِ الَّذي وُضِعَ فيهِ رَأسُ الحُسَينِ عليه السلام وأصحابِهِ، ونَصَبَ المُختارُ رَأسَ ابنِ زِيادٍ فِي المَكانِ الَّذي نَصَبَ فيهِ رَأسَ الحُسَينِ عليه السلام، ثُمَّ ألقاهُ فِي اليَومِ الثّاني فِي الرُّحبَةِ مَعَ الرُّؤوسِ 727

( تذكرة الخواصّ: ص 286. نيز، ر. ك: المحبّر: ص 491).