چرا كه هيچ مسافرى، با بدى [و روسياهى‌اى‌] كه من با آن به خانه‌ام باز گشتم، به خانه‌اش باز نمى‌گردد! من، خويشاوندىِ نزديك را بريدم و گناهى بزرگ انجام دادم.[1]

705. أنساب الأشراف: عمر بن سعد مى‌گفت: هيچ مسافرى، همانند بدى [و روسياهى‌اى‌] كه من با آن به خانواده‌ام باز گشتم، به خانواده‌اش باز نمى‌گردد! از تبهكار فاجر، ابن زياد، فرمان بردم و از حاكم عادل، نافرمانى كردم و خويشاوندىِ شرافتمندانه را بريدم.[2]

2/ 4 شمر بن ذى الجوشن‌[3]

706. ميزان الاعتدال‌- به نقل از ابو بكر بن عيّاش، از ابو اسحاق-: شِمر با ما نماز مى‌گزارد و سپس چنين دعا مى‌كرد: خداوندا! تو مى‌دانى كه من شريفم. پس مرا بيامرز.

گفتم: چگونه خداوند عزّوجلّ تو را بيامرزد، در حالى كه تو پسر پيامبر خدا را كشتى؟

گفت: واى بر تو! چه مى‌كرديم؟ فرماندهانمان، ما را به كارى وادار كردند و ما نافرمانى نكرديم. اگر از آنها نافرمانى مى‌كرديم، بدتر از اين خرانِ آبكش مى‌شديم.

گفتم: اين، عذر بدتر از گناه است! فرمانبرى، تنها در كارهاى نيك است.[4]

[1] قالَ الواقِدِيُّ: لَمّا وَصَلَ الرَّأسُ‌[ أي رَأسُ الحُسَينِ عليه السلام‌] إلَى المَدينَةِ وَالسَّبايا، لَم يَبقَ بِالمَدينَةِ أحَدٌ، وخَرَجوا يَضِجّونَ بِالبُكاءِ 724

( تذكرة الخواصّ: ص 267).

[2] حوران، منطقه بزرگى از توابع دمشق و در سمت جنوب آن است كه روستاها و كشتزارهاى زيادى دارد.

[3] ماتَ يَزيدُ في شَهرِ رَبيعِ الأَوَّلِ سَنَةَ أربَعٍ وسِتّينَ بِذاتِ الجَنبِ بِحَورانَ، وحُمِلَ إلى دِمَشقَ، وصَلّى عَلَيهِ أخوهُ خالِدٌ- وقيلَ: ابنُهُ مُعاوِيَةُ- ودُفِنَ بِمَقبَرَةِ بابِ الصَّغيرِ، وقَبرُهُ الآنَ مَزبَلَةٌ 725

( أخبار الدول وآثار الاول: ج 2 ص 14).

[4] فَوَ اللَّهِ، لَقَد عوجِلَ المَلعونُ يَزيدُ، ولَم يَتَمَتَّعَ بَعدِ قَتلِهِ‌[ أيِ الحُسَينَ عليه السلام‌] بِما طَلَبَ، ولَقَد اخِذَ مُغافَصَةً، باتَ سَكرانَ، وأصبَحَ مَيِّتاً، مُتَغَيِّراً كَأَنَّهُ مَطلِيٌّ بِقارٍ، اخِذَ عَلى أسَفٍ 726

( كامل الزيارات: ص 132 ح 149، بحار الأنوار: ج 44 ص 236 ح 27).