1/ 3 محمّد بن حنفيّه‌[1]

685. تاريخ اليعقوبى: وقتى مختار به كوفه رفت، شيعيان بر گِرد او جمع شدند و او به آنان گفت: محمّد بن على بن ابى طالب، مرا براى فرماندهى شما فرستاده است و به كشتن حلال‌شمارندگان [خون حسين عليه السلام‌] و خونخواهى اهل بيتِ ستم‌ديده، دستور داده است. به خدا سوگند، من كُشنده پسر مرجانه ام و نيز گيرنده انتقام خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله از كسانى كه به آنان ستم روا داشتند. تعدادى از شيعيان، او را تأييد كردند و تعدادى ديگر گفتند: مى‌رويم و از محمّد بن على مى‌پرسيم.

پس به سراغ محمّد بن حنفيّه (محمد بن على بن ابى طالب) رفتند و از او پرسيدند. او گفت: براى ما چه خوشايند است كه كسى خونخواه ما باشد و حقّ ما را بستاند و دشمن ما را بكشد!

پس به سوى مختار باز گشتند و با او بيعت كردند و پيمان بستند و به صورت يك‌

[1] أنَّهُ لَمّا قُتِلَ الْحُسَينُ بَكى حَتَّى اختَلَجَ جَنباهُ، ثُمَّ قالَ: وا ذُلَّ امَّةٍ قَتَلَ ابنُ دَعِيِّها ابنَ نَبِيِّها 700

( أنساب الأشراف: ج 3 ص 425؛ مثير الأحزان: ص 75).