فصل هشتم: از شام تا مدينه‌

8/ 1 روى گرداندن مردم از يزيد

662. تذكرة الخواصّ‌- به نقل از ابن ابى الدنيا-: هنگامى كه يزيد با چوب‌دستى بر دندان‌هاى پيشينِ حسين عليه السلام زد و اين شعر حُصَين بن حُمام مُرّى را خواند:

شكيب ورزيديم و شكيبايى، خوى ماست‌

و شمشيرهايمان، سر و مچ دست را مى‌بُرَند.

سرِ كسانى را مى‌شكافيم كه محبوب ما هستند؛

ولى آنان، نافرمان‌ترين و ستمكارترين بودند.

مجاهد مى‌گويد: به خدا سوگند، هيچ كس ميان مردم نمانْد، جز آن كه يزيد را دشنام داد و سرزنش كرد و رهايش نمود.[1]

[1] ر. ك: الملهوف: ص 225 و مثير الأحزان: ص 107.