او برآورده مى‌گردد و شعائر دين و شرفِ هميشگى، به دست خواهد آمد[1].

د- شهادت اسطوره‌اى‌

برخى از نويسندگان معاصر، بر اين عقيده‌اند كه شهادت امام حسين عليه السلام را نبايد امرى سياسى ديد و از حالت اسطوره‌اى و راز و رمزدارى‌اش خارج كرد تا دايره تأثيرگذارى‌اش، تنها به گروهى اندكْ محدود گردد؛ بلكه بايد آن را اسطوره‌اى ديد تا تأثيرگذارى‌اش از زمان خطّى متناهى، به دايره زمان حلقوى نامتناهى، برگردد.[2]

اينان، البتّه شاهدى بر تفسيرشان اقامه نكرده‌اند.

2. نظريه تشكيل حكومت‌

برخى از عالمان بزرگ شيعه، مانند شيخ مفيد و سيّدِ مرتضى، و نيز برخى از عالمان معاصر، بر اين عقيده‌اند كه امام حسين عليه السلام براى تشكيل حكومت، قيام كرد. اينان، چنين باور دارند كه امام حسين عليه السلام، نخست براى امتناع از بيعت با يزيد بن معاويه، از مدينه به سوى مكّه حركت كرد و آن گاه كه مُسلم بن عقيل، حمايت مردم كوفه را به وى گزارش داد، به قصد تشكيل حكومت و احياى سنّت پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به سوى كوفه حركت كرد.

شيخ مفيد، در المسائل العُكبريّة، ضمن سؤال و جوابى، هدف امام عليه السلام را مانند همه مجاهدان، پيروزى و مغلوب ساختن دشمن مى‌داند:

چرا حسين بن على عليه السلام به كوفه رفت، در حالى كه مى‌دانست كوفيان، او را تنها مى‌گذارند و كمكش نمى‌كنند، و او در اين سفر، كشته مى‌شود؟

امّا اين كه حسين عليه السلام مى‌دانست كه كوفيان، او را تنها مى‌گذارند، علم قطعى به آن نداريم؛ زيرا نه دليل عقلى، و نه نقلى براى آن هست‌[3].

[1] نهضة الحسين عليه السلام: ص 31.

[2] زير آسمان‌هاى جهان: ص 155.

[3] المسائل العكبريّة: ص 69- 71، بحار الأنوار: ج 42 ص 257- 258.