مصادر حديثى نقل شده است.

3. مانع نبودن علم غيب از انجام دادن تكاليف ظاهرى‌

يكى از مسائلى كه سبب لغزش و مغالطه در اين مبحث شده، توجّه نكردن به اين نكته است كه علم غيب، مانع از انجام دادن تكاليف ظاهرى نيست. به تعبير ديگر، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و امامان عليهم السلام، از علم غيب، برخوردار بودند؛ ولى آن علم را مبناى انجام دادن تكاليف، قرار نمى‌دادند. پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله در قضاوت‌ها و داورى‌ها و نيز رفتن به ميدان نبرد و جنگ، به ظاهر، عمل مى‌نمود و مى‌فرمود:

إِنَّمَا أقْضِى بَيْنَكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ وَ الأيْمَانِ وَ بَعْضُكُمْ ألْحَنُ بِحُجَّتِهِ مِنْ بَعْضٍ، فَأيُّمَا رَجُلٍ قَطَعْتُ لَهُ مِنْ مَالِ أخِيهِ شَيْئاً فَإِنَّمَا قَطَعْتُ لَهُ بِهِ قِطْعَةً مِنَ النَّارِ[1].

من در ميان شما، به بيّنه‌ها (دلايل و گواهان روشن) و سوگندها داورى مى‌كنم. برخى از شما در استدلال، گوياتر از ديگرى است. اگر من [به سبب ادلّه ظاهرى كه در واقع، مخدوش بوده‌اند،] به كسى مالى را از اموال برادرش دادم، در واقع، قطعه‌اى از آتش را به او داده‌ام.

اگر چنين نباشد، توجيه رفتن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به سوى مكّه و مُحرِم شدن ايشان و منجر شدن آن به صلح حديبيه، جريان جنگ احُد و ... و بسيارى از كارهاى ديگر ايشان، دشوار خواهد بود.

4. آگاهى امام حسين عليه السلام از شهادت خويش‌

بر اساس نقل‌هاى فراوان حديثى كه در كتب تاريخ و حديث، به گونه‌اى متواتر به دست ما رسيده، امام حسين عليه السلام پيش از حركت به سمت مكّه و كربلا، از شهادت خويش، اطّلاع داشت.[2]

[1] الكافى: ج 7 ص 414 ح 1.

[2] ر. ك: ص 149( بخش دوم: پيشگويى درباره شهادت امام حسين عليه السلام).