تو نزديك‌تر داشتم، خوش داشتم كه او را پيش بيندازم تا پاداش شكيبايى بر او را به حساب خدا بگذارم كه امروز، برايمان سزاوار است با هر چه مى‌توانيم، كسبِ پاداش كنيم؛ زيرا پس از امروز، ديگر عملى نيست و تنها محاسبه است.

شَوذَب آمد و بر حسين عليه السلام سلام داد و روانه ميدان شد و جنگيد تا كشته شد.[1]

3/ 21 عابِس بن ابى شَبيب‌

عابِس بن ابي شبيب شاكرى يكى از دلاورترين و كوشاترين ياران امام حسين عليه السلام بوده است.

وى، نخستين كسى است كه وقتى مسلم عليه السلام، نامه امام حسين عليه السلام را در خانه مختار براى جمعى از شيعيان كوفه قرائت كرد، از جا برخاست و در حمايت از او به سخنرانى پرداخت.

عابِس، نامه مسلم به امام عليه السلام را به مكّه بُرد و در صحنه‌هاى مختلف نهضت امام حسين عليه السلام، حضور جدّى داشت. سخنان او هنگام وداع با امام حسين عليه السلام در روز عاشورا، حاكى از نهايت ايمان، ايثار و عشق او به خاندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله است. وى خطاب به امام عليه السلام گفت:

يا أبا عَبدِ اللَّهِ، وَاللَّهِ ما أقدِرُ عَلى أن أدفَعَ عَنكَ القَتلَ وَالضَّيمَ بِشَى‌ءٍ أعَزَّ عَلَىَّ مِن نَفسى، فَعَلَيكَ السَّلامُ![2]

[1] وبَرَزَ ... وَهبُ بنُ وَهبٍ، وكانَ نَصرانِيّاً أسلَمَ عَلى يَدَيِ الحُسَينِ عليه السلام هُوَ وامُّهُ، فَاتَّبَعوهُ إلى كَربَلاءَ، فَرَكِبَ فَرَساً وتَناوَلَ بِيَدِهِ عودَ الفُسطاطِ، فَقاتَلَ وقَتَلَ مِنَ القَومِ سَبعَةً أو ثِمانِيَةً، ثُمَّ استُؤسِرَ.

فَاتِيَ بِهِ عُمَرَ بنَ سَعدٍ لَعَنَهُ اللَّهُ فَأَمَرَ بِضَربِ عُنُقِهِ، فَضُرِبَت عُنُقُهُ، ورُمِيَ بِهِ إلى عَسكَرِ الحُسَينِ عليه السلام، وأخَذَت امُّهُ سَيفَهُ وبَرَزَت.

فَقالَ لَهَا الحُسَينُ عليه السلام: يا امَّ وَهبٍ! اجلِسي فَقَد وَضَعَ اللَّهُ الجِهادَ عَنِ النِّساءِ، إنَّكِ وَابنَكِ مَعَ جَدّي مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه و آله فِي الجَنَّةِ 370

( الأمالى، صدوق: ص 225 ح 239، روضة الواعظين: ص 207).

[2] تاريخ الطبرى: ج 5 ص 445.