3/ 20 شَوذَب، هم‌پيمان قبيله شاكر

شَوذَب، كه نام او سُوَيد نيز گفته شده، بر پايه برخى از گزارش‌ها، از محدّثان و بزرگان شيعه بوده است. در باره او گفته شده:

شَوذَب، در مجلسى مى‌نشست و شيعيان، براى شنيدن حديث، نزد وى مى‌آمدند. وى، در تشيّع، پيش‌گام بود.

در زيارت «ناحيه مقدّسه»، آمده است:

السَّلامُ عَلى شَوذَبٍ مَولى شاكِرٍ[1].

سلام بر شَوذَب، هم‌پيمان بنى شاكر!

و در «زيارت رجبيّه» نيز آمده:

السَّلامُ عَلى سُوَيدٍ مَولى شاكِرٍ[2].

سلام بر سُوَيد، هم‌پيمان بنى شاكر!

361. تاريخ الطبرى‌- به نقل از محمّد بن قيس-: عابِس بن ابى شَبيب شاكرى، با شَوذَبْ هم‌پيمانِ (وابسته) قبيله‌اش، آمد و به شَوذَب گفت: قصد دارى چه كنى؟

شَوذَب گفت: چه كنم؟! همراه تو در دفاع از فرزند فاطمه دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مى‌جنگم تا كشته شوم.

عابِس گفت: همين گونه هم به تو گمان مى‌رفت؛ امّا نه! پيشِ روى ابا عبد اللَّه عليه السلام برو، همان گونه كه شهادت ديگر يارانش را ديده، شهادت تو را نيز ببيند و پاداش شكيبايى بر آن را ببرد. من نيز همين كار را مى‌كنم كه اگر در اين لحظه، كس ديگرى از

[1] تاريخ الطبرى: ج 5 ص 441، الكامل فى التاريخ: ج 2 ص 568.

[2] نظير متن الملهوف( ص 161) كه كاملًا با عبد اللَّه بن عُمَير، خلط شده است.