يك بار بيش نيست و پس از آن، غوطه‌ور شدن در كرامتى پايان‌ناپذير است. تو مرگ را ديدار كردى و امام خود را يارى نمودى و از خداوند، در سراى اقامت، كرامت دريافت كردى. خداوند، ما را با شما در ميان شهيد شدگان، محشور كند و در برترين جايگاه، همراهىِ با شما را روزى‌مان نمايد.

357. تاريخ الطبرى‌- به نقل از محمّد بن قيس-: در ظهر عاشورا، حسين عليه السلام نماز ظهر را با آنان به صورت نماز خوف خواند. بعد از ظهر، دوباره به نبرد پرداختند و جنگ بالا گرفت و به حسين عليه السلام نزديك شد. حنفى، جلوى حسين عليه السلام آمد و خود را هدف تيرهاى آنان كرد و آن قدر در برابر تيرهايشان- كه از چپ و راست مى‌آمد-، ايستاد تا از پاى در آمد.[1]

358. مثير الاحزان: هنگامى كه جنگ به حسين عليه السلام رسيد، مردى از بنى حنيفه، جلوى امام عليه السلام آمد و از او با جانش محافظت مى‌كرد تا پيشِ روى او به زمين افتاد و اين گونه گفت: خدايا! در ايجاد هر چه كه بخواهى، ناتوان نيستى. پس يارى و دفاع مرا از حسين عليه السلام، به محمّد صلى اللَّه عليه و آله برسان و همراه شدن با او در سراى جاودان را روزىِ من بگردان.[2]

3/ 17 سُوَيد بن عمرو

سُوَيد بن عمرو بن ابى مُطاع خَثعَمى آخرين شهيد از ياران امام حسين عليه السلام است.

سيّد بن طاووس، در باره چگونگى شهادت او مى‌گويد:

[1] خَرَجَ عَمرُو بنُ قَرَظَةَ الأَنصارِيُّ فَاستَأذَنَ الحُسَينَ عليه السلام فَأَذِنَ لَهُ، فَقاتَلَ قِتالَ المُشتاقينَ إلَى الجَزاءِ، وبالَغَ في خِدمَةِ سُلطانِ السَّماءِ، حَتّى قَتَلَ جَمعاً كَثيراً مِن حِزبِ ابنِ زِيادٍ، وجَمَعَ بَينَ سَدادٍ وجِهادٍ، وكانَ لا يَأتي إلَى الحُسَين عليه السلام سَهمٌ إلَّا اتَّقاهُ بِيَدِهِ، ولا سَيفٌ إلّا تَلَقّاهُ بِمُهجَتِهِ، فَلَم يَكُن يَصِلُ إلَى الحُسَينِ عليه السلام سوءٌ حَتّى اثخِنَ بِالجِراحِ، فَالتَفَتَ إلَى الحُسَينِ عليه السلام وقالَ: يَابنَ رَسولِ اللَّهِ أوَفَيتُ؟

قالَ: نَعَم، أنتَ أمامي فِي الجَنَّةِ، فَاقرَأ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله عَنِّي السَّلامَ وأعلِمهُ أنّي فِي الأَثَرِ، فَقاتَلَ حَتّى قُتِلَ رِضوانُ اللَّهِ عَلَيهِ 368

( الملهوف: ص 162، بحار الأنوار: ج 45 ص 22).

[2] الملهوف: ص 161، مثير الأحزان: ص 63.