پس هر كدام از آنها، با سينه و صورت خود، از تيرها و شمشيرها استقبال مى‌كرد تا در بهشت به جايگاهش برسد.

4. همانند شهيدانِ همراه پيامبران عليهم السلام‌

از امام باقر عليه السلام روايت شده كه امام حسين عليه السلام هنگامى كه ياران شهيد خود را كنار هم مى‌نهاد، مى‌فرمود:

قَتلانا قَتلَى النَّبِييّنَ.[1]

كشتگان ما، [مانند] كشتگان [همراه‌] پيامبران اند.

اين سخن، بدين معناست كه شهداى كربلا، از فضائلى مانند فضيلت‌هاى كسانى كه در ركاب پيامبران الهى شهيد شده‌اند، برخوردارند.

5. سَروران شهيدان‌

همان سان كه امام حسين عليه السلام، «سيّد الشهدا (سَرور شهيدان)» لقب يافته است، ياران او نيز سَروران شهيدان، شمرده شده‌اند، چنان كه در روايتى از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله،- كه در آن به آينده امام حسين عليه السلام و ماجراى كربلا اشاره شده- آمده است:

تَنصُرُهُ عِصابَةٌ مِنَ المُسلِمينَ، اولئِكَ مِن سادَةِ شُهَداءِ امَّتي يَومَ القِيامَةِ[2].

گروهى از مسلمانان، او را يارى مى‌دهند. آنها در روز قيامت، از بزرگانِ شهيدان امّتم هستند.

6. پيش از خشك شدن عَرَق اسب‌هايشان، به بهشت مى‌روند

در الأمالى شيخ صدوق، از كعب الأحبار نقل شده كه گفته است: در كتاب ما (يعنى‌

[1] الإقبال: ج 3 ص 73.

[2] الإصابة: ج 2 ص 142.