تورات)، آمده:

إنَّ رَجُلًا مِن وُلدِ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله يُقتَلُ، ولا يَجِفُّ عَرَقُ دَوابِّ أصحابِهِ حَتّى يَدخُلُوا الجَنَّةَ، فَيعانِقُوا الحورَ العينَ‌[1].

مردى از فرزندان محمّد پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله، كشته مى‌شود كه عَرَق مَركب يارانش خشك نشده، وارد بهشت مى‌شوند و با حور العين، هماغوش مى‌گردند.

همچنين در برخى از منابع اهل سنّت، از عمّار دُهْنى گزارش شده كه گفته است:

مَرَّ عَلِيٌّ عليه السلام عَلى كَعبٍ، فَقالَ: يُقتَلُ مِن وُلدِ هذَا الرَّجُلِ رَجُلٌ في عِصابَةٍ لا يَجِفُّ عَرَقُ خُيولِهِم حَتّى يَرِدوا عَلى مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه و آله، فَمَرَّ حَسَنٌ عليه السلام فَقالوا: هذا يا أبا إسحاقَ؟ قالَ: لا، فَمَرَّ حُسَينٌ عليه السلام فَقالوا: هذا؟ قالَ: نَعَم‌[2].

على عليه السلام از كنار كعب گذشت. كعب گفت: از فرزندان اين مرد، كسى در ميان گروهى (يارانش) كشته مى‌شود كه عَرَق اسبانشان خشك نشده، به خدمت محمّد صلى اللَّه عليه و آله وارد مى‌شوند. پس حسن عليه السلام عبور كرد. گفتند: اى ابو اسحاق! اين است؟ گفت: نه. پس حسين عليه السلام آمد. گفتند: اين است؟ گفت: آرى.

و اينك، اشاره‌اى كوتاه به زندگى‌نامه شمارى از برجسته‌ترين ياران امام حسين عليه السلام.

3/ 2 ابو ثُمامه عمرو بن عبد اللَّه صائِدى‌

ابو ثُمامه، كُنيه يكى از ياران برجسته امام حسين عليه السلام است.

وى، ساكن كوفه بوده و يكى از افرادى است كه پس از مرگ معاويه، به امام حسين عليه السلام نامه نوشت و او را به قيام، دعوت كرد. هنگامى كه مُسلم بن عقيل عليه السلام، به نمايندگى از امام عليه السلام به كوفه آمد، ابو ثُمامه، در زمره ياران مورد اعتماد او قرار گرفت‌

[1] تاريخ الطبرى: ج 5 ص 439.

[2] الإقبال: ج 3 ص 73.