3. شهود حقايق غيبى‌

بر پايه شمارى از روايات، ياران امام حسين عليه السلام، جايگاه خود در بهشت را مى‌ديدند و بدين جهت، با اشتياق كامل به استقبال شهادت مى‌رفتند.

محمّد بن عُماره مى‌گويد كه از امام صادق عليه السلام پرسيدم: ياران امام حسين عليه السلام، چگونه از مرگ استقبال مى‌كردند؟ فرمود:

إنَّهُم كُشِفَ لَهُمُ الغِطاءُ حَتّى، رَأَوا مَنازِلَهُم مِنَ الجَنَّةِ ...[1].

پرده از برابرِ آنها كنار رفت تا اين كه جايگاهشان را در بهشت، ديدند.

در روايت ديگرى از امام زين العابدين عليه السلام، آمده است كه شب عاشورا، پس از آن كه امام حسين عليه السلام اجازه داد تا يارانش او را تنها بگذارند و آنها نپذيرفتند، امام عليه السلام تأكيد كرد كه:

إنَّكُم تُقتَلونَ غَداً كَذلِكَ، لا يُفلِتُ مِنكُم رَجُلٌ.

شما، فردا چنان كشته مى‌شويد كه هيچ كس از شما، نجات پيدا نمى‌كند.

آنها گفتند: ستايش، خدايى را كه به ما با كشته شدن با تو، شرافت بخشيد!

سپس امام عليه السلام، براى آنها دعا كرد و فرمود:

ارفَعوا رُؤوسَكُم وَانظُروا.

سرتان را بالا بگيريد و نگاه كنيد.

آنان به جايگاه و منزلگاه‌هايشان در بهشت، نگاه كردند، در حالى كه آن امام عليه السلام به ايشان مى‌فرمود:

هذا مَنزِلُكَ يا فُلانُ، وهذا قَصرُكَ يا فُلانُ، وهذِهِ دَرَجَتُكَ يا فُلانُ.

فَكانَ الرَّجُلُ يَستَقبِلُ الرِّماحَ وَالسُّيوفَ بِصَدرِهِ، ووَجهِهِ لِيَصِلَ إلى مَنزِلِهِ مِنَ الجَنَّةِ[2].

فلانى! اين، جاى توست. فلانى! اين، قصر توست. فلانى! اين درجه توست.

[1] الملهوف: ص 163، مثير الأحزان: ص 63.

[2] تسلية المجالس: ج 2 ص 293، بحار الأنوار: ج 45 ص 23. گفتيم كه متفرّدات منابع متأخّر، قابل استناد نيستند.