نام کتاب : گزيده شهادت نامه امام حسين بر پايه منابع معتبر نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 181
رسيد. امام عليه السلام پيشاپيشِ مردم رفت تا به جايگاه بر خاك
افتادن شهيدان رسيد و فرمود: «در اين جا دويست پيامبر و دويست وصى، از دنيا
رفتهاند و دويست سبط [- پيامبر] با پيروانشان شهيد شدهاند».
سپس
سوار بر اشترش، در حالى كه پاى از ركاب بيرون داشت، به گرد آن چرخيد و چنين فرمود:
« [اين جا] خوابگاه مركبها و جايگاه بر خاك افتادن شهيدان است. پيشينيان، بر
ايشان پيشى نمىگيرند و پسينيانِ، به ايشان نمىرسند».[1]
و-
شهيدانى بىمانند
50.
المعجم الكبير- به نقل از شيبان بن مُخرَّم كه از هواداران عثمان بود-: هنگامى كه
على به كربلا آمد، من با او بودم. گفت: «در اين جا، شهيدانى كشته مىشوند كه بجز
شهيدان بدر، كس همانند آنها نيست».
[با
خود] گفتم: يكى ديگر از دروغهايش! آن جا پاى درازگوش مردهاى بود. به غلامم گفتم:
پاى اين درازگوش را بگير و مانند ميخ، آن را در زمين فرو كن و پنهانش بدار.
روزگار
چرخيد و گذشت و هنگامى كه حسين بن على كشته شد، من و يارانم به آن جا آمديم. پيكر
حسين بن على بر روى همان پاى درازگوش بود و يارانش دستهجمعى گرداگرد او كشته شده
بودند.[2]
[1] إنَّ الحُسَينَ بنَ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام دَخَلَ
يَوماً إلَى الحَسَنِ عليه السلام، فَلَمّا نَظَرَ إلَيهِ بَكى، فَقالَ لَهُ: ما
يُبكيكَ يا أبا عَبدِ اللَّهِ؟ قالَ: أبكي لِما يُصنَعُ بِكَ.