خبر داد كه آرامگاه او، در آن جاست.[1]

21. الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة)- به نقل از ابو سَلَمه-: ما غرفه‌اى داشتيم كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هر گاه مى‌خواست جبرئيل را ديدار كند، در آن جا او را مى‌ديد. در يكى از اين ديدارها، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به عايشه فرمان داد كه كسى بر او وارد نشود؛ امّا حسين بن على عليه السلام وارد شد و عايشه متوجّه او نشد كه او را بگيرد. جبرئيل گفت: اين كيست؟

پيامبر خدا فرمود: «پسرم» و او را گرفت و بر روى ران خود نهاد.

جبرئيل گفت: هان كه به زودى او كشته مى‌شود!

پيامبر خدا فرمود: «چه كسى او را مى‌كشد؟».

گفت: امّت تو.

پيامبر خدا فرمود: «امّت من، او را مى‌كشند؟!».

گفت: آرى و اگر بخواهى، سرزمينى را كه در آن كشته مى‌شود، به تو نشان مى‌دهم.

جبرئيل به سرزمين طَف در عراق، اشاره كرد و خاكى سرخ برگرفت و آن را به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نشان داد و گفت: اين، از خاك قتلگاه اوست.[2]

ج- سرزمين عراق‌

22. المستدرك على الصحيحين‌- به نقل از امّ سلمه-: پيامبر خدا شبى براى خوابيدن، دراز

[1] زارَنا رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله وقَد أهدَت لَنا امُّ أيمَنَ لَبَناً وزَبَداً وتَمراً، فَقَدَّمناهُ، فَأَكَلَ مِنهُ، ثُمَّ قامَ النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه و آله إلى زاوِيَةِ البَيتِ، فَصَلّى رَكَعاتٍ، فَلَمّا كانَ في آخِرِ سُجودِهِ بَكى بُكاءً شَديداً، فَلَم يَسأَلهُ أحَدٌ مِنّا إجلالًا لَهُ.

فَقامَ الحُسَينُ عليه السلام فَقَعَدَ في حِجرِهِ، وقالَ لَهُ: يا أبَتِ، لَقَد دَخَلتَ بَيتَنا فَما سُرِرنا بِشَي‌ءٍ كَسُرورِنا بِدُخولِكَ، ثُمَّ بَكَيتَ بُكاءً غَمَّنا، فَلِمَ بَكَيتَ؟

فَقالَ: يا بُنَيَّ، أتاني جَبرَئيلُ آنِفاً، فَأَخبَرَني أنَّكُم قَتلى، وأنَّ مَصارِعَكُم شَتّى.

فَقالَ: يا أبَتِ، فَما لِمَن يَزورُ قُبورَنا عَلى تَشَتُّتِها؟

فَقالَ: يا بُنَيَّ اولئِكَ طَوائِفُ مِن امَّتي يَزورونَكُم، يَلتَمِسونَ بِذلِكَ البَرَكَةَ، وحَقيقٌ عَلَيَّ أن آتِيَهُم يَومَ القِيامَةِ حَتّى اخَلِّصَهُم مِن أهوالِ السّاعَةِ مِن ذُنوبِهِم، ويُسكِنُهُمُ اللَّهُ الجَنَّةَ 44

( الأمالى، طوسى: ص 669 ح 1404، كامل الزيارات: ص 125 ح 140).

[2] ر. ك: الأخبار الطّوال: ص 251، بغية الطلب فى تاريخ حلب: ج 6 ص 2624.