امام عليه السلام بود. طبرى، در اين باره مى‌نويسد:

وى، ديگر بزرگان [كوفه‌] را به خاطر ترس و دلهره‌اى كه از آنها داشت، در نزد خود بازداشت كرد؛ زيرا همراهانش اندك بودند[1].

از جمله كسانى كه توسّط ابن زياد بازداشت شد، مختار بن ابى عُبَيده ثقفى بود كه تا شهادت امام حسين عليه السلام، در زندان بود.

گفتنى است كه جدا از همه عوامل، تنها بازداشت عنصرى مؤثّر مانند مختار، در كنار عقب‌نشينى سليمان بن صُرَد، كافى بود كه نهضت كوفه را با مشكل جدّى، بلكه با شكست، مواجه سازد.

شش. اعمال خشونت‌

سياست خشونت و كشتن، يكى ديگر از ابزارهاى ابن زياد براى سركوب نهضت كوفه بود. در اين باره، گزارش شده:

ابن زياد، وقتى وارد قصر شد و شب را به صبح رساند، مردم را گرد آورد و سخن تند و تهديدآميز گفت و كشت و ترور كرد و خون ريخت و پرده‌درى نمود[2].

در گزارشى ديگر مى‌خوانيم:

گروهى از كوفيان را نگه داشت و فى المجلس، آنها را كشت‌[3].

هانى بن عروه، يكى از سران هوادار امام عليه السلام بود كه توسّط ابن زياد، دستگير شد و پس از آزار و شكنجه فراوان، به شهادت رسيد.

هفت. سوء استفاده از چهره‌هاى پرنفوذ مذهبى و اجتماعى‌

در كنار ساير عوامل سركوب نهضت مردم كوفه، يكى از خطرناك‌ترين سياست‌هاى ابن زياد، سوء استفاده از چهره‌هاى مذهبى و مورد اعتماد مردم، مانند شُرَيح قاضى‌

[1] الكافى: ج 2 ص 340 ح 9.

[2] در اين باره، ر. ك: عاشورا- عزادارى- تحريفات، سيّد محسن امين عاملى و ديگران.

[3] در اين باره، ر. ك: از عاشوراى حسين عليه السلام تا عاشوراى شيعه؛ عاشورانامه( ج 3/ بايدها و نبايدها).