زمين موافق وزن مقدر آن است تقريباً. و در كره ماه آن مساحت كمتر از يك دهم وزن مقدر است. پس اگر در ماه وزن را معتبر بدانيم، مساحتش چند برابر مساحت مقدر شرعى مى‌باشد، بنا بر اين در آنجا اعتبار به مساحت است نه به وزن. و اگر بين مساحت و وزن در كره‌اى كه جاذبه‌اش چند برابر زمين است، مقايسه شود چه بسا دو وجب از آب به اندازه وزن مقدر باشد، پس در آن، اعتبار به مساحت است، نه به وزن؛ بنا بر اين آبى كه وزن آن به مقدار وزن كر در زمين است، منفعل مى‌شود. و ممكن است كه در آنجا اعتبار به وزن باشد، ليكن به كيلوهاى زمين طبق جاذبه آن كره، وزن مى‌شود پس تقريباً با مساحت‌ها موافق مى‌شود. و در آنجا كه فقط وزن در آن معتبر است مانند نصاب در غلات چهارگانه، احتمال دارد كه حكم آن تغيير نكند و لو اينكه مساحتش تغيير يابد؛ پس گندم، ملاحظه نصاب مقدرش مى‌شود و لو اينكه كيل آن در كره ماه چند برابر كيل آن در زمين شود. و در مشترى مثلًا يك دهم كيل آن در زمين گردد. و اگر زمانى بر زمين بيايد كه جاذبه‌اش ضعيف شود، حكم مثل آن است كه ذكر شد. و احتمال دارد كه اعتبار به كيلوها يا من‌هاى زمين باشد؛ ليكن به جاذبه آن كرات يا زمين بعد از ضعيف شدن جاذبه‌اش.

مسأله 3- اگر چيزى در آنجا پيدا شود كه زكات و خمس به آن تعلق پيدا مى‌كند مانند غلات چهارگانه و چهارپايان سه‌گانه و نقدين و مانند معادن و گنج‌ها و نظاير آن‌ها، احكام شرعى بر آن‌ها جارى مى‌باشد. و اگر معادن و گنج‌هايى از غير جنس آنچه كه در زمين است پيدا شود خمس به آن تعلق مى‌گيرد. و اما اگر حبوبات يا چهارپايانى غير از آنچه كه در اينجا هست پيدا شود، زكات به آن‌ها تعلق نمى‌گيرد. ولى اگر آنچه كه زكات به آن تعلق مى‌گيرد در آنجا يا در اينجا به غير راه عادى پيدا شود مانند اينكه چهارپايان از راه صنعت به وجود آيند و همچنين غلات مصنوعى و نقدين مصنوعى، بعد از صدق آن عناوين، زكات به آن‌ها تعلق پيدا مى‌كند.

مسأله 4- اگر انسانى در آنجا يافت شود با او مانند انسان در زمين معامله مى‌شود. و اگر موجودات، در آنجا به شكل‌هاى ديگر باشند ليكن عاقل و مدرك‌