آن مقايسه مى‌شود، اگر نصف باشد از جانى نصف قطع مى‌شود و اگر ثلث است ثلث قطع مى‌گردد و به بزرگى مارن و كوچكى آن توجهى نمى‌شود. يا نسبت به تمام بينى مقايسه مى‌شود پس به حساب آن قطع مى‌شود، تا در قصاص، تمام بينى جانى را در صورتى كه كوچك باشد، نگيرد.

مسأله 30- لب، به لب در صورت مساوى بودن محل قصاص مى‌شود؛ پس لب بالا به بالا و لب پايين به پايين قصاص مى‌شود. و لب بلند با كوتاه و بزرگ با كوچك و سالم با ناسالم- مادامى‌كه به حدّ فلج نرسد- و كلفت با نازك، مساوى مى‌باشد. و اگر قسمتى از آن را قطع نمايد پس به حساب مساحت آن قطع مى‌شود، چنان كه گذشت. و حدّ لب را در كتاب ديات ذكر كرده‌ايم.

مسأله 31- قصاص در زبان و در بعض آن به بعض آن به شرط مساوى بودن در نطق ثابت مى‌شود؛ پس ناطق به اخرس قطع نمى‌شود. و اخرس هم به ناطق و هم به اخرس و فصيح به غير فصيح و سبك به سنگين، قطع مى‌شود و اگر زبان بچه را قطع كند به زبان قصاص مى‌شود، مگر اينكه لالى او ثابت شود. و اگر نشانه‌هاى لالى در زبان ظاهر شود در آن ديه است.

مسأله 32- در پستان زن و حلمه (نوك پستان) او، قصاص است، پس اگر زنى پستان زن ديگرى يا حلمه پستان او را قطع نمايد از او قصاص مى‌شود. و همچنين در حلمه مرد قصاص است؛ پس اگر حلمه او را قطع نمايد با تساوى محل، از او قصاص مى‌شود. پس راست به راست و چپ به چپ است. و اگر مرد حلمه پستان زن را قطع كند آن زن بدون رد، حق قصاص دارد.

مسأله 33- در دندان قصاص است، به شرط مساوى بودن محل؛ پس دندانى كه در فك بالا است به دندانى كه در پايين است و همچنين بر عكس آن و همچنين دندانى كه در راست است به چپ و برعكس آن و همچنين دندان پيش به رباعيه يا آسياب يا نيش يا خنده و بر عكس آن، در آورده نمى‌شود. و دندان اصلى به دندان زايد و زايد به اصلى و همچنين زايد به زايد، در صورت اختلاف محل، درآورده نمى‌شود.