مى‌شود پس دو چشم او باز مى‌شود و مكلّف مى‌شود كه به آئينه نگاه كند تا ديدش از بين برود و حدقه‌اش باقى بماند. و اگر از بين بردن نور چشم ممكن نباشد مگر به واقع ساختن جنايت ديگرى مانند درآوردن چشم و مثل آن، قصاص ساقط مى‌شود و ديه بر او است.

مسأله 25- چشم سالم به چشم «عمشاء» (چشم تار) و «حولاء» (چشم لوچ) و «خفشاء» (شب بين) و «جهراء» (نابينا در آفتاب) و «عشياء» (شب كور) قصاص مى‌شود.

مسأله 26- در ثبوت قصاص براى موى ابرو و سر و محاسن و مژگان و مانند آن‌ها، تأمل است، اگر چه خالى از وجه نمى‌باشد. البته اگر با جرح و مانند آن بر محل جنايت كند، در صورت امكان از او قصاص مى‌شود.

مسأله 27- قصاص در پلك‌ها با مساوى بودن در محل ثابت مى‌شود و اگر پلك‌هاى مجنى عليه از مژگان خالى باشند در قصاص دو وجه است، كه عدم ثبوت آن بعيد نيست، پس بر او ديه است.

مسأله 28- در بينى قصاص است؛ و بينى شامّه‌دار به بينى‌اى كه شامه ندارد، قصاص مى‌شود. و بينى سالم به جذام‌دار- مادامى‌كه چيزى از آن ريخته نشده باشد وگرنه به اندازه‌اى كه موجود است- قصاص مى‌شود. و بينى كوچك و بزرگ و پهن و بلند و بينى كشيده كه داراى برآمدگى است با هم مساوى مى‌باشند. و ظاهر آن است كه بينى سالم به بينى خشكيده كه مانند فلج است، قصاص نمى‌شود. و به قطع مارن و به قطع قسمتى از آن قصاص مى‌شود.

و مارن آن قسمتى از بينى است كه نرمى دارد و اگر مارن با قسمتى از قصبه (نيچه) بينى، قطع شود آيا مجموع قصاص مى‌شود يا مارن قصاص مى‌شود و در قصبه ارش است؟ دو وجه است. و در اينجا وجه ديگرى است و آن قصاص است مادامى‌كه قصبه به استخوان نرسد؛ پس نيچه غضروفى با مارن قصاص مى‌شود و استخوان قصاص نمى‌شود.

مسأله 29- سوراخ بينى به سوراخ بينى با مساوى بودن محل قصاص مى‌شود پس راست به راست و چپ به چپ و همچنين حاجز بينى به حاجز قصاص مى‌شود. و اگر قسمتى از بينى را قطع نمايد آنچه كه قطع شده نسبت به اصل آن اندازه‌گيرى مى‌شود و به حساب آن از جانى قصاص مى‌شود. پس اگر قسمتى از مارن را قطع نمايد نسبت به تمام‌