سر او را مجروح كند، پس در قسمتى از آن موضحه ايجاد نمايد، او حقّ ديه موضحه را دارد. و اگر قصاص بخواهد در موضحه و بقيه، استيفا مى‌كند.

مسأله 17- در قصاص گرفتن در اعضا- غير از آنچه كه گذشت- هر عضوى كه به راست و چپ تقسيم مى‌شود مانند دو چشم، دو گوش، دو بيضه، دو سوراخ بينى و مانند آن‌ها، يكى از آن‌ها به ديگرى قصاص نمى‌شود؛ پس اگر چشم راست او را دربياورد از چشم چپ او قصاص نمى‌شود. و همچنين است در غير آن‌ها. و هر چيزى كه در آن اعلى و اسفل است بايد در قصاص، محل آن رعايت شود؛ پس اسفل به اعلى قصاص نمى‌شود مانند دو پلك چشم و دو لب.

مسأله 18- در گوش قصاص است، كه راست به راست و چپ به چپ قصاص مى‌شود. و گوش آدم كوچك با بزرگ و گوش سوراخ با سالم در صورتى كه سوراخ آن به طور متعارف باشد و گوش كوچك با بزرگ و كر با شنونده و چاق با لاغر، مساوى مى‌باشد. و آيا گوش سالم به گوش شكاف‌دار و همچنين گوش سالم به گوش سوراخ‌دار، به طورى كه غير متعارف باشد به حدى كه عيب شمرده شود، قصاص مى‌شود يا تا حدّ شكافتگى و سوراخ قصاص مى‌شود و در بقيه، ارش مى‌باشد يا با رد ديه شكافتگى، قصاص مى‌شود؟ وجوهى است كه آخرى بعيد نمى‌باشد. و اگر قسمتى از آن را قطع كند، قصاص جايز است.

مسأله 19- اگر گوش او را قطع كند پس مجنى عليه آن را بچسباند و چسبيده شود ظاهر آن است كه قصاص، ساقط نمى‌شود. و اگر از جانى قصاص بگيرد پس جانى گوشش را بچسباند و چسبيده شود در روايتى آمده كه دوباره قطع مى‌شود تا آن‌كه رسوايى آن باقى بماند. و بعضى گفته‌اند كه حاكم دستور به جدا نمودن آن مى‌دهد؛ براى آن‌كه او ميته و نجس را حمل كرده است. و در روايت ضعف است. و اگر به چسباندن آن، داراى حيات شود مانند بقيه اعضا، ميته نمى‌باشد و نماز با آن صحيح است و حاكم و غير او حق جدا كردن آن را ندارند، بلكه اگر شخصى آن را جدا كند در صورتى كه از عمد و علم باشد، بر او قصاص است، وگرنه ديه مى‌باشد. و اگر قسمتى از گوش را قطع كند و آن را جدا نكند،