مقدار ديه نفس اكتفا مى‌شود تا اينكه وضع معلوم شود پس اگر بهبودى پيدا كنند بقيه گرفته مى‌شود وگرنه براى او است آنچه كه گرفته است؛ زيرا عضو داخل در نفس شده است؟ اقوى جواز گرفتن و وجوب اعطا است، البته اگر جراحت‌ها سرايت كنند، برگرداندن زياده بر نفس، واجب است.

مسأله 11- در صورتى كه اراده گرفتن قصاص شود بايد مو را از محل بتراشد- اگر از آسانى استيفا يا استيفاى به اندازه، جلوگيرى مى‌كند- و جانى بر چوب يا مانند آن بسته مى‌شود به طورى كه متمكن از اضطراب نباشد، سپس با نخ و مانند آن اندازه‌گيرى مى‌شود و دو طرف آن در محل قصاص گرفتن، علامت‌گذارى مى‌شود سپس از يكى از دو علامت تا ديگرى شقّ مى‌شود. و اگر جرح جانى داراى عرض باشد، عرض آن هم اندازه‌گيرى مى‌شود. و اگر استيفا، به طور يك‌دفعه‌اى بر جانى مشقت داشته باشد استيفاى آن در چند دفعه جايز است. و آيا اين جايز است حتى با عدم رضايت مجنى عليه؟ در آن تأمل است.

مسأله 12- اگر جانى اضطراب پيدا كند، پس قصاص‌گيرنده در جرحش به جهت اضطراب او، زياد بنمايد چيزى بر او نمى‌باشد. و اگر بدون اضطراب يا بدون استناد به اضطراب زياد نمايد، چنانچه از عمد باشد، از او قصاص گرفته مى‌شود وگرنه ديه يا ارش بر او مى‌باشد. و اگر جانى ادعاى عمد نمايد و مباشر، آن را انكار كند قول، قول او است. و اگر مباشر ادعاى خطا نمايد و جانى آن را انكار كند، گفته‌اند: قول، قول مباشر است ولى در آن تأمل است.

مسأله 13- قصاص در عضو، در گرماى شديد و سرماى شديد در صورتى كه ترس از سرايت باشد وجوباً و در غير اين مورد، از جهت ارفاق به جانى تأخير مى‌افتد. و اگر در اين فرض، مجنى عليه، راضى نباشد در جواز تأخير نظر است.

مسأله 14- قصاص گرفته نمى‌شود مگر با آهنى برنده و غير مسموم و همچنين غير كُند كه براى قصاص مثل او مناسب باشد. و تعذيب او بيشتر از آنچه كه او را عذاب داده جايز نيست؛ پس اگر چشم او را با وسيله‌اى درآورده كه در كندن و بيرون آوردن آن آسان بوده،