اجرا نمى‌شود، بلكه هر دو توبه داده مى‌شوند وگرنه به قتل مى‌رسند.

مسأله 5- اگر ارتداد از مرتد ملّى تكرار شود بعضى گفته‌اند كه در مرتبه سوم كشته مى‌شود. و بعضى گفته‌اند كه در مرتبه چهارم كشته مى‌شود و اين احوط (وجوبى) است.

مسأله 6- اگر مرتد ملّى بعد از ارتداد و قبل از توبه دادنش ديوانه شود كشته نمى‌شود.

و اگر بعد از توبه دادنش و خوددارى او از توبه كه قتلش را مباح مى‌كند، ديوانگى عارض شود، كشته مى‌شود، چنان كه مرتد فطرى در صورتى كه ديوانگى بعد از ارتدادش بر او عارض شود، كشته مى‌شود.

مسأله 7- اگر مرتد ملّى توبه كند، پس كسى كه معتقد است او بر ارتدادش باقى مانده است او را بكشد، بعضى گفته‌اند كه بايد قصاص شود، ولى اقوى عدم قصاص است؛ البته ديه در مالش بر او مى‌باشد.

مسأله 8- اگر مرتد، مسلمانى را عمداً بكشد، ولىّ او حق دارد به عنوان قود او را بكشد و اين بر قتل او به جهت ارتداد، مقدم است. و اگر ولىّ عفو نمايد يا با مالى مصالحه كند به سبب ارتداد به قتل مى‌رسد.

مسأله 9- ارتداد، با شهادت دو عادل و با اقرار ثابت مى‌شود؛ و احوط (وجوبى) دو مرتبه اقرار او مى‌باشد. و با شهادت زن‌ها- جداگانه باشند يا با ضميمه- ثابت نمى‌شود.

وطى بهيمه و ميت‌

مسأله 1- در وطى بهيمه تعزير است؛ و اين منوط به نظر حاكم است. و در آن، بلوغ و عقل و اختيار و عدم شبهه- در صورتى كه شبهه ممكن باشد- شرط است. پس بر بچه تعزير نيست و اگر مميّزى باشد كه تأديب در او اثر مى‌گذارد حاكم طبق آنچه كه صلاح مى‌بيند او را ادب مى‌كند. و بر ديوانه و لو ادوارى باشد در صورتى كه در دور ديوانگى‌اش انجام دهد، و بر مكره و به كسى كه امر بر او مشتبه شده- در صورتى كه اشتباه در حكم يا موضوع در حق او ممكن باشد- تعزيرى نيست.

مسأله 2- اين وطى، با شهادت دو عادل ثابت مى‌شود، ولى به شهادت زن‌ها- نه‌