مسأله 3- اگر حدّ به سبب تكرار قذف مكرر شود، احوط (وجوبى) آن است كه در مرتبه چهارم كشته شود. و اگر قذف نمايد پس حدّ بخورد و بگويد: «به درستى كه آنچه كه گفتم حق است»، واجب است كه مرتبه دوم تعزير شود. و اگر شخصى را به يك سبب ده مرتبه قذف نمايد، به اينكه بگويد «تو زناكارى» و آن را تكرار نمايد فقط يك حدّ بر او مى‌باشد. و اگر شخص قذف شده متعدد باشد، حدّ تعدد پيدا مى‌كند. و اگر كارى كه با آن قذف نموده، متعدد باشد، به اينكه بگويد: «تو زناكارى، تو لواط كارى» پس در تكرار حد، اشكال است، ولى اقرب تكرار آن است.

مسأله 4- در صورتى كه حدّ بر قاذف ثابت شود از او ساقط نمى‌شود مگر با تصديق كسى كه قذف شده و لو يك مرتبه باشد و همين طور با بيّنه‌اى كه به وسيله آن زنا ثابت مى‌شود و با عفو؛ و اگر عفو كند سپس از آن برگردد رجوع او اثرى ندارد. و در قذف زوجه، با لعان هم حدّ ساقط مى‌شود.

مسأله 5- اگر دو نفر همديگر را قذف نمايند حدّ ساقط مى‌شود و هر دو تعزير مى‌شوند، چه قذف هر يك از آن‌ها به ديگرى مثل قذف ديگرى باشد، مانند اينكه هر يك طرفش را به لواط- فاعل باشد يا مفعول- قذف نمايد، يا مختلف باشد، مانند اينكه يكى از آن‌ها طرفش را به زنا و ديگرى او را به لواط، قذف نمايد.

مسأله 6- حدّ قذف، ارث مى‌رسد در صورتى كه كسى كه قذف شده، آن را استيفا نكرده باشد و عفو هم ننموده باشد و كسى كه مال را ارث مى‌برد، آن را ارث مى‌برد؛ چه مرد باشد و چه زن، مگر زوج و زوجه. ليكن ارث بردن آن- مانند ارث بردن مال- توزيع ندارد، بلكه هر يك از ورثه حق مطالبه آن را به طور كامل دارند؛ اگر چه ورثه ديگر، آن را ببخشد.

چند فرع‌

اول: كسى كه به پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم- و العياذ باللَّه- ناسزا بگويد،

بر شنونده آن واجب است كه او را به قتل برساند مادامى‌كه خوفى بر خود يا عرض خود يا بر جان شخص مؤمنى يا