فرزند و بين آن‌ها و همچنين بين زوج و زوجه، توارثى مطلقاً نيست و فقط توارث به نسب و سبب صحيح نزد ما است، يا توارث به نسب است- و لو اينكه باطل باشد- و به سبب صحيح است، نه فاسد، يا به نسب و سبب صحيح و به نسب و سبب فاسد است؟ چند وجه و چند قول است كه اقواى آن‌ها آخرى است.

مسأله 4- اگر دو موجب ارث يا بيشتر براى يكى از آن‌ها جمع شود با همه آن‌ها ارث مى‌برد، مانند مادرى كه زوجه ميت است كه براى او سهم زوجه- از ربع يا ثمن- و سهم مادر مى‌باشد. و اگر مادر بميرد براى مرد سهم زوج و پسر مى‌باشد.

مسأله 5- اگر دو سبب جمع شود كه يكى از آن‌ها مانع ديگرى باشد فقط از جهت مانع ارث مى‌برد؛ مثل دخترى كه خواهر مادرى است، پس براى او سهم دختر است نه خواهر.

و دخترى كه دختر دختر است، پس براى او فقط سهم دختر است.

مسأله 6- اگر براى زنى دو زوج يا بيشتر باشد- و در مذهبشان صحيح باشد- و اين زن بميرد، ظاهر آن است كه ارث زوج يعنى نصف يا ربع بين آن‌ها به طور مساوى تقسيم مى‌شود مانند ارث زوجه‌ها از زوج. و اگر يكى از دو زوج بميرد زن سهم ربع يا ثمن را از او مى‌برد. و اگر هر دو زوج بميرند زن از هر كدام از آن‌ها سهم ربع يا ثمن را مى‌برد.

مسأله 7- اگر به سببى كه نزد آن‌ها فاسد و نزد ما صحيح است ازدواج نمايند بعيد نيست كه حكم سبب صحيح بر آن جارى شود، ليكن در موردى كه عليه آن‌ها است ملزم مى‌شوند به آنچه كه بر خودشان لازم نموده‌اند.

مسأله 8- مسلمان با سبب فاسد، ارث نمى‌برد؛ پس اگر با يكى از محارمش ازدواج نمايد، به سبب اين ازدواج از همديگر ارث نمى‌برند، اگر چه فرض شود كه از روى شبهه باشد. پس اگر با مادر رضاعى يا مادر زنايى خود ازدواج نمايد، به سبب اين ازدواج از همديگر ارث نمى‌برند.

مسأله 9- مسلمان به نسب صحيح و همچنين به نسب فاسدى كه از شبهه باشد ارث مى‌برد؛ پس اگر معتقد باشد كه مادرش اجنبى است با او ازدواج نمايد و از او داراى فرزند