مسأله 5- روش ارث بردن هر يك از دو طرف اين است كه زنده بودن هر يك از آن‌ها در وقت مردن ديگرى فرض شود و از تركه او در وقت مرگ، ارث ببرد؛ سپس وارث زنده او، آنچه را كه او به ارث برده، ارث مى‌برد. البته هيچ يك از آن‌ها از آنچه كه ديگرى از او ارث برده، ارث نمى‌برند. پس اگر پسر و پدرى بميرند و تقدم و تأخر و تقارن مرگ‌ها معلوم نباشد و اين پدر غير از پسرى كه با او مرده، دخترى داشته باشد و تركه‌اش نهصد باشد و پسرى كه مرده، پسرى داشته باشد و آنچه را كه تركه گذاشته ششصد باشد، پس اولًا مرگ پدر و زنده بودن پسر فرض مى‌شود و از پدرش ششصد كه دو ثلث تركه است ارث مى‌برد و آن حق پسرش يعنى پسر پسر ميت مى‌باشد و بقيه حق خواهر او است، سپس مردن پسر و زنده بودن پدر فرض مى‌شود پس، از پسر، صد كه سدس تركه‌اش است ارث مى‌برد و به دخترش داده مى‌شود و بقيه حق پسر پسرش است.

مسأله 6- در ارث بردن هر دو طرف، حاجب نداشتن از ارث در هر يك از آن‌ها شرط است. و اگر يكى از آن‌ها محجوب باشد طرفش از او ارث مى‌برد چنان كه اگر يكى از آن‌ها، تركه‌اى- از مال يا حق- نداشته باشد از كسى كه تركه دارد ارث مى‌برد، پس در ارث او از ديگرى، ارث بردن طرف ديگر از او شرط نيست.

فصل سوم: در ميراث مجوس و غير آنان از كفّار است‌

مسأله 1- مجوس و غير مجوس از فرقه‌هاى كفّار گاهى طبق مذهبشان- بنابر آنچه كه گفته شده است- با كسانى كه ما آنان را محرمات مى‌دانيم ازدواج مى‌كنند و گاهى با كسانى كه ما آنان را حلال مى‌دانيم ازدواج مى‌كنند؛ پس اين‌ها داراى نسب و سبب صحيح و نسب و سبب فاسد هستند.

مسأله 2- مجوسى و غير مجوسى، از كسى كه بين آن‌ها نسب و سبب صحيحى در مذهبش نيست، ارث نمى‌برد.

مسأله 3- اگر نسب يا سبب صحيحى در مذهبشان- و باطل در نزد ما- باشد مانند اينكه يكى از آن‌ها با مادرش يا با دخترش ازدواج نمايد و او صاحب بچه شود، آيا بين‌