زيرانداز و روانداز؛ پس آنچه را كه بر زمين فرش مى‌كند و آنچه كه براى خواب- از لحاف و بالش و آنچه كه روى آن مى‌خوابد- احتياج دارد، بايد برايش تهيّه شود و در مقدار و جنس و وصف آن به آنچه كه در غير آن ذكر شد، رجوع مى‌شود. و در اسكان، استحقاق آن را دارد كه او را در خانه‌اى كه به حسب عادت، لايق امثال او است سكونت دهد. و خانه بايد مرافقى كه احتياج به آن‌ها دارد داشته باشد. و زن مى‌تواند از شوهر بخواهد كه او را در مسكن مستقلى سكنا دهد كه به جز شوهر كس ديگرى- خواه هوو يا غير او- با او در سكناى آن شريك نباشد؛ از قبيل خانه يا حجره‌اى كه مرافق آن مستقل باشد؛ خواه با عاريه يا با اجاره يا با ملك. و اگر از اهل باديه باشد كوخ يا خيمه مويى مستقل كه مناسب حال او است، كفايت مى‌كند.

و اما خادم گرفتن، وقتى واجب است كه صاحب جلال و شأن و از صاحبان خدمتگزار باشد وگرنه بايد خودش خود را خدمت كند. و اگر خادم گرفتن، واجب باشد، چنانچه از صاحبان حشمت و جلال باشد به طورى كه براى امثال او داشتن خادم مخصوص متعارف است، بايد براى او خادمى اختصاص داد. و اگر جلال و شأن او طورى باشد كه بايد چند خدمتگزار داشته باشد، بعيد نيست كه واجب باشد. و بهتر آن است كه تمام اين موارد ذكر شده به عرف و عادت موكول شود. و همچنين است در وسائل و ادواتى كه احتياج به آن‌ها دارد، پس در آن‌ها آنچه كه براى امثال او به حسب نيازهاى شهرى كه در آن سكونت دارد، متعارف است، بايد ملاحظه شود.

مسأله 9- ظاهراً اجرت حمام- در وقت احتياج- از نفقه‌اى است كه زوجه آن را استحقاق دارد؛ چه براى غسل كردن باشد يا براى نظافت، در صورتى كه شهر او از جاهايى باشد كه شستن و غسل نمودن در خانه متعارف نيست يا متعذر يا سخت است از جهت سرما و غير آن. و از نفقه واجب است زغال و هيزم و مانند اين‌ها در زمانى كه نياز به آن‌ها هست. و همچنين است داروهاى متعارفى كه نياز به آن‌ها- به سبب بيمارى‌ها و دردهايى كه كمتر كسى در ماه‌ها و سال‌ها خالى از آن‌ها مى‌باشد- زياد است، ولى ظاهراً دارويى كه در معالجات سخت مصرف مى‌شود و از باب اتفاق احتياج به آن‌ها دارد خصوصاً اگر به بذل مال زيادى محتاج باشد جزء نفقه نمى‌باشد. و آيا اجرت فصد