مى‌شود. و شخص مست در صورتى كه مستى‌اش به آشاميدن مسكر از روى عمد و عصيان باشد، به آن ملحق نمى‌شود.

رضاع‌

نشر (سرايت) حرمت به وسيله رضاع بر چند شرط توقف دارد: اول اينكه شير از وطى جايز شرعى به سبب ازدواج يا ملك يمين يا تحليل و آنچه كه در حكم آن است- مانند آن‌كه بدون وطى كردن، نطفه به فرج حليله‌اش برسد- حاصل شود. و وطى شبهه بنابر اقوى ملحق به وطى شرعى است. پس اگر شير از زن بدون ازدواج و آنچه كه ملحق به آن است، بيايد حرمت نمى‌آورد. و همچنين است اگر بدون وطى و آنچه كه ملحق به وطى است باشد و لو ازدواج كرده باشد. و همچنين است اگر شير از زنا باشد. بلكه ظاهر آن است كه معتبر است كه جريان شير بعد از ولادت باشد، پس اگر بدون ولادت جارى شود و لو اينكه حامله باشد بنابر اقوى حرمت حاصل نمى‌شود.

مسأله 1- در نشر حرمت، لازم نيست كه زن در حباله مرد باقى باشد، پس اگر شوهر او را طلاق دهد يا از او بميرد و حال آن‌كه زن از او حامله يا شيرده باشد، پس بچه‌اى را شير دهد حرام مى‌شود اگر چه زن ازدواج كند و شوهر دوم به او دخول نمايد و از او حامله نشود يا حامله شود و شير به حال خودش بماند- نه قطع شود و نه زياد شود- بلكه چنين است اگر زياد هم شده باشد در صورتى كه احتمال داده شود كه از شوهر اول است. دوم:

اينكه خوردن شير با مكيدن از پستان باشد، پس اگر شير به حلق او ريخته شود يا شير دوشيده شده از زن را بياشامد، حرمت پيدا نمى‌كند. سوم: اينكه زن شيرده زنده باشد، پس اگر زن در اثناى شير دادن بميرد و نصاب، در حال مرگ او و لو با يك مرتبه كامل گردد حرام نمى‌شود. چهارم: اينكه بچه شيرخوار در اثناى دو سالگى باشد و دو سالش كامل نشده باشد، پس شير خوردن او بعد از دو سال اعتبار ندارد. و دو سال در فرزند زن شيرده بنابر اقوى معتبر نمى‌باشد، پس اگر شير دادن بعد از كامل شدن دو سال او واقع شود حرام مى‌شود در صورتى كه قبل از دو سال شيرخوار باشد.

مسأله 2- منظور از دو سال، بيست و چهار ماه قمرى از وقت ولادت است. و اگر در