اثناى ماه متولد شود بنابر اظهر آنچه كه از ماه اول گذشته از ماه بيست و پنجم كامل مى‌گردد. پس اگر در دهم ماه متولد شده باشد دو سالش در دهم ماه بيست و پنجم كامل مى‌گردد.

شرط پنجم: كميت است و كميت شير خوردن، آن است كه به حدّ معينى برسد، پس همين كه گفته شود شير خورد و يا يك‌دفعه شير كامل بخورد، كفايت نمى‌كند و براى كميت آن، سه تقدير و تحديد هست: اثر و زمان و عدد، و هر كدام از اين‌ها حاصل شود در حرمت آن كافى است و بعيد نيست كه اثر، اصل باشد و دوتاى ديگر، دو نشانه بر اثر باشند، ليكن اگر يكى از آن‌ها بدون اثر، حاصل شد احتياط ترك نشود. اما اثر، آن است كه به قدرى بخورد كه گوشت روييده شود و استخوان محكم گردد. و اما زمان، آن است كه از زن يك روز و شب به طورى كه متصل باشند، شير بخورد، به اينكه غذاى بچه در اين مدت منحصر به شير آن زن باشد. و اما عدد، آن است كه پانزده مرتبه كامل از آن زن شير بخورد.

مسأله 3- در روييدن گوشت و محكم شدن استخوان معتبر است كه آن‌ها مستقلًا از شير خوردن از آن زن حاصل شوند به طورى كه روييدن گوشت و محكمى استخوان انتساب به اين شير خوردن پيدا كنند، پس اگر فرض شود كه شكر و مانند آن ضميمه شده به طورى كه روييدن گوشت و محكم شدن استخوان انتساب به هر دو پيدا كند، ثبوت تحريم مشكل است، چنان كه معيار آن است كه روييدن گوشت و محكم شدن استخوان، قابل اعتنا باشد و به صورتى مشخص باشد كه عرفاً روييدن گوشت و محكم شدن استخوان صادق باشد و حصول آن‌ها به دقت عقلى كفايت نمى‌كند. و اگر در حاصل شدن آن‌ها به اين اندازه شك شود يا در اينكه شير خوردن به طور استقلال (نه به ضميمه چيز ديگر) موجب پيدا شدن آن‌ها شده، شك شود، به دو تقدير ديگر رجوع مى‌شود.

مسأله 4- در تقدير با زمان، معتبر است كه غذاى بچه در آن يك روز و شب منحصر به شير باشد و آشاميدن آب جهت عطش، و آنچه كه جهت مداوا مى‌خورد يا مى‌آشامد، در صورتى كه از حدّ متعارف خارج نشود ضررى نمى‌رساند. و ظاهر آن است كه در تقدير با