مقصد بيست و يكم در «صَمت» است، و ضد آن كه «هَذَر» است‌

و در آن چهار فصل است:

فصل اوّل [در بيان فوائد صمت است‌]

«صَمت» عبارت از سكوت است‌ [1]، لكن در اين جا مقصود سكوت مطلق نيست؛ زيرا كه سكوت مطلق از جنود عقل نيست و افضل از كلام نيست، بلكه كلام در موقع خود افضل از سكوت است؛ زيرا كه به كلام، نشر معارف و حقايق دينيّه و بسط معالم و آداب شريعت شود، و خداى تعالى متّصف به تكلّم است، و از اوصاف جميله او «متكلّم» است. از اين جهت، در مقابل صمت در اين روايت تكلّم را قرار نداده، بلكه هَذَر- به فتحتين- را، كه عبارت از هذيان است و تكلّم‌

[1] أقرب الموارد، شرتوني، ج 1، ص 660.