و عقيده مردم سست مى‌شود، و دلها از علماء حق هم منصرف مى‌شود، و اين يكى از بزرگترين ضربتهائى است كه به پيكر ديانت و حقيقت از دست علماء وظيفه نشناس مى‌خورد كه كمتر چيزى مى‌تواند اين طور مؤثر باشد.

يك اخلاق ناهنجار از يك عالِم و يك عمل خلاف از يك نفر طلبه، آن قدرى كه كمك كارى مى‌كند در فساد اخلاق و اعمال مردم، كمتر چيزى مى‌تواند آن قدر كمك كند. پس اينان بايد خيلى از خود مواظبت كنند كه علاوه بر آن كه عهده‌دار سعادت خود هستند، عهده‌دار سعادت مردم نيز هستند، و فساد و زشتى اينان با ديگران خيلى فرق دارد و حجّت بر آنها تمامتر است.

فصل ششم در شمّه [اى از] احاديث درباره تكبُّر

در كافى شريف، از حضرت صادق- عليه السلام- منقول است كه:

«متكبّران، به صورت مورچگان ضعيفى شوند، و مردم آنان را پايمال كنند، تا خداوند از حساب فارغ شود».

« إنَّ الْمُتَكَبِّرِينَ يُجْعَلُونَ فِي صُوَرِ الذَّرِّ، يَتَوَطَّاهُمُ النّاسُ حَتّى يَفْرَغَ اللّهُ مِنَ الْحِسابِ». [1]

صورت غيبيّه تكبّر، صورت مورچه ضعيف است، و شايد اين صورتِ برزخيّه قيامتيّه، براى كوچك و صغير بودن نفْسِ شخصِ متكبّر باشد، چنان كه معلوم شد كه تكبّر از كوچكىِ حوصله و ضعف نفس و ضيق صدر است. و چون معنى و لُبّ متكبّر، كوچك است، و صور غيبيّه ملكوتيّه، تابع مَلَكات نفسانيّه است، و بدنْ ظلّ روح است در عالم ملكوت، و تعصّى از تبعيت آن ندارد، پس كوچكى‌

[1] متن اين حديث شريف، چنين است:

«إنَّ الْمُتَكَبِّرِينَ يُجْعَلُونَ فِي صُوَرِ الذَّرِّ، يَتَوَطَّاهُمُ النّاسُ حَتّى يَفْرَغَ اللّهُ مِنَ الْحِسابِ».

(اصول كافي، ج 2، ص 235، باب الكبر، ح 11).