مقصد پنجم در بيان «عدل» و ضد آن است كه «جور» است‌

و در آن، چند فصل است.

فصل اول [مقصود از عدالت و جور]

بدان كه عدالت عبارت است از: حد وسط بين افراط و تفريط. و آن از امّهات فضايل اخلاقيه است؛ بلكه عدالت مطلقه، تمام فضايل باطنيه و ظاهريه و روحيه و قلبيه و نَفْسيه و جسميه است؛ زيرا كه عدل مطلق، مستقيم به همه معنى است:

چه در مظهريت اسماء و صفات و تحققِ به آن، كه استقامت مطلقه است، و مختص به انسان كامل است، و رَبِّ آن حضرت اسم اللَّه الأعظم است كه بر صراط مستقيم حضرات أسمائى است؛ چنانچه فرمايد: «ما مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ». [1]

[1] هيچ جُنبده‌اى نيست مگر آنكه زمام اختيارش را او [خداوند] گرفته است، هر آينه پروردگار من بر راهى راست مى‌باشد. (هود/ 56).