خوبيهاى ثقلين، عذاب كند تو را. و اميدوار باش به خدا، اميدى كه اگر بيائى او را به گناه ثقلين، رحمت كند تو را.
پس حضرت صادق [عليه السلام] فرمود: هيچ بنده مؤمنى نيست مگر آن كه در قلب او دو نور است: نور خوف؛ و نور رجا، كه اگر هر يك را با ديگرى موازنه كنى نَچَربد بر آن».
و در ادعيه حضرت زين العابدين- سلام اللَّه عليه- اشاره به اين امر بسيار است چنانچه در دعاى ابو حمزه ثمالى- كه از بالاترين مظاهر عبوديت است و دعائى بدين مثابه در لسان عبوديّت و ادب بين يدى اللَّه در بين بشر نيست- عرض كند:
[2] خدايا ترا از روى ميل و رغبت، و با ترس و اميد ميخوانم، هنگامى كه مولاى من گناهانم را مىبينم، فرياد بر مىآورم. وقتى كرم تو را مىبينم، طمع مىوَرزم. پس اگر عفو و بخشش كنى، بهترين رحمكننده هستى، و اگر عذاب كنى، ظالم و ستمگر نيستى.
(مصباح المُتهجّد و سلاح المتعبِّد، شيخ الطائفه طوسى (قُدّس سرّه القُدّوسي)، ص 526، دعاء أبي حمزه ثمالي (ره)).