مورد اتفاق شیعه و سنی است و آن را جزء فضائل امیرالمؤمنین میشمارند که پیغمبر اکرم امیرالمؤمنین را با مرکب مخصوص خودش فرستاد و به او فرمود برو که بر من وحی نازل شده است که این سوره را بر مردم نباید بخواند مگر تو یا کسی که از توست. امیرالمؤمنین رفت و در بین راه به ابوبکر رسید. داستان را این طور نقل کردهاند که ابوبکر در خیمهای بود. شتر مخصوص پیغمبر نعرهای کشید. او این صدا را میشناخت. گفت این صدای شتر پیغمبر است، چرا این شتر اینجاست؟! ناگاه دید علی علیه السلام آمده است. خیلی ناراحت شد. فهمید خبر مهمی است. گفت: آیا خبری شده؟ فرمود: پیغمبر مرا مأمور کرده که سوره برائت را بر مردم بخوانم. گفت: آیا چیزی علیه من هم نازل شده یا نه؟ فرمود: نه. در اینجا اختلاف است: سنّیها میگویند علی رفت و سوره برائت را قرائت کرد و ابوبکر به سفر ادامه داد و این یک پست از او گرفته شد. ولی عقیده شیعه و بسیاری از اهل تسنن همان طور که در تفسیر المیزان نقل شده این است که ابوبکر از آنجا برگشت و تا به پیغمبر اکرم رسید گفت: یا رسول اللَّه! آیا چیزی علیه من در این سوره نازل شده است؟

فرمود: نه.

روز اعلام سوره برائت هم برای مسلمین روز فوقالعادهای بود. در آن روز اعلام شد که از امروز دیگر کفار حق ندارند در مراسم حج شرکت کنند و محیط حرم اختصاص به مسلمین دارد، و مشرکین فهمیدند که دیگر نمیتوانند به وضع شرک زندگی کنند، اسلام شرک را تحمل نمیکند، همزیستی با ادیان مثل یهودیت، نصرانیت و مجوسیت را میپذیرد ولی همزیستی با شرک را نمیپذیرد. گفتهاند شاید مقصود از «الیوم» این روز باشد.

در پاسخ گفتهاند که این مطلب با أَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی (نعمت را به پایان رساندم، ساختمان را تمام کردم) جور در نمیآید چون بسیاری از دستورات بعد از آن روز رسیده است. این روز حتماً باید از روزهای آخر عمر پیغمبر باشد که دیگر بعد از آن دستور جدیدی نرسیده باشد [1].

اینهایی که گفتهاند مقصود از «الیوم» فلان روز است، هیچ دلیلی ندارند یعنی گذشته از این که تاریخ تأیید نمیکند، قرائن هم تأیید نمیکند.