میخوانم:

تکامل موجودات زنده و تطور آنها که از مظاهر حیات و از افتخارهای کشفیات علمی جدید است، شاهد بارز دیگری از عدم اجرای اصل آنتروپی (اصل کهولت) و عجز دستگاه دو عنصری است، زیرا تکاملْ به طور کلی، سیر موجودات زنده (فرد یا نوع) به سوی استقلال، ایجاد، تفصیل، تمایز، تقویت، تکمیل و کلیه احوال و اعمالی است که آنتروپی کلنگ تخریب یا لااقل تضعیف آنها را در دست دارد و مأمور زوالشان میباشد.

بررسی مطلب

اصل مطلب از نظر ما مطلبی است قابل قبول. ما هم معتقدیم که تکاملْ نشاندهنده یک نیروی خاصی است که ماده و جسم از آن جهت که ماده و جسم است، اگر نیروی دیگری با آن توأم نشده باشد برای توجیه آن کافی نیست. منتها چیزی که به نظر ما اینجا هیچ دخالتی در مطلب ندارد، این مسأله است که آیا تکاملی که دلیل است، تکامل فردی است یا تکامل نوعی یا هردو؟ به نظر میرسد تکاملی که امروز به نام تکامل انواع و تبدّل انواع شناخته شده است، هیچ تأثیری در این استدلال ندارد؛ یعنی بود و نبود تبدّل انواع در دلالت اصل تکامل هیچ تأثیری ندارد. آن که برای ما در اینجا دلیل است تکامل فرد است نه تکامل انواع، و تکامل انواع، بود و نبودش در این قضیه هیچ تأثیری ندارد.

توضیح این مطلب اینکه: در تکامل فرد (یعنی همین که یک نهال به صورت یک درخت درمیآید و یا یک نطفه به صورت یک انسان یا یک حیوان درمیآید) سؤال را- البته در شکل قدماییاش- به این شکل طرح میکنند: چه حسابی در کار است که موجود زنده از اوّلی که به وجود میآید شروع به خرابی و پیری نمیکند؟ به عبارت دیگر، هر ماشینی که ساخته میشود، نوترین و سالمترین و نیرومندترین روزِ آن ماشین، روزی است که ساخته شده و از کارخانه درآمده است و هر روزی که بگذرد و به هر اندازه که کار کند، رو به کهنگی و فرسودگی میرود، ولی در موجودهای زنده این طور نیست. موجود زنده در ابتدا که به وجود میآید، اولِ کهنگیاش نیست و لااقل تا مقدار زیادی رو به نوتر شدن میرود و دائما خودش را رشد میدهد و تقویت میکند و بر تجهیزات خودش میافزاید و حال آنکه اگر فقط همان ساختمان مادی و جسمانیاش بود، باید از روز اول به سوی زوال و کهنگی و فرسودگی برود. ممکن است شما بگویید هر موجود زندهای در عین اینکه به سوی رشد و تکامل میرود، در عین حال به نوعی به سوی کهنگی و فرسودگی هم میرود. میگوییم بالاخره در یک جهت رو به تکامل میرود؛ همین تکامل، چرا؟