ساده چیزی به شکل مرغ درست کرد و بعد در آن دمید و آن مرغ شد، آنچه که کار عیسی بود همین کاری بود که از ما هم ساخته است، یک مقدار گل برداریم و شکل یک مرغ را از آن بسازیم و بعد در آن فوت کنیم. دیگر به عیسی هیچ مربوط نبود که این گل مرغ بشود یا نشود، آن دیگری بود که این کار را میکرد. درست مثل اینکه شما بچهای دارید و کاری از آن بچه ساخته نیست.

مقدماتی که از آن بچه ساخته است به او میگویید که این کارها را تو بکن؛ او مقدماتی را که از خودش ساخته است- که کارهای خیلی ساده است- انجام میدهد ولی آن کاری را که ساده نیست شما خودتان انجام میدهید، به بچه هیچ مربوط نیست. هر کس هم تماشا کند میفهمد که آن کاری که به بچه مربوط بوده ناچیز بوده است.

2. معجزه فعل پیغمبر است به اذن خدا

نقطه مقابلش این است که نه، این امر با قدرت و اراده موسی و عیسی و هر صاحب معجزهای پیدا میشود یعنی او دارای یک قدرت خارقالعاده و یک اراده فوق العاده میشود که آن قدرت و اراده او هر چه را که بخواهد انجام میدهد، البته به تعبیر قرآن بِإِذْنِ اللَّهِ (قدرت را خدا به او داده است مثل هر قدرتی که هر چیزی در دنیا دارد؛ هر چیزی در دنیا که قدرتی دارد قدرتش از ناحیه خدا رسیده است) ولی این قدرت خارقالعاده مال نفس پیغمبر و روح پیغمبر و بالأخره مال شخص پیغمبر است. خداوند این قدرت و چنین اراده قویای را به او تفویض کرده است و در نتیجه او اراده میکند که بشود و میشود، نه اینکه عیسی فقط کارش این است که این مرغ را از گِل بسازد و دیگر اراده او دخالت ندارد، بلکه امر خدا به او این است که تو این کار را بکن و بخواه، ما به تو این قدرت و این اراده قوی را دادهایم که به موجب آن تو این کارها را میکنی.

در اینجا دو جور تصویر است: عدهای نظریه اول را پذیرفتهاند و اسم این کارها را کار خدایی گذاشتهاند؛ یعنی کارها را تقسیم کردهاند میان خدا و غیر خدا، گفتهاند کارهای کوچک کارهای بنده است و کارهای بزرگ کار خداست. دمیدن و فوت کردن کار بنده است ولی جان بخشیدن کار خداست. عصا را به دریا زدن کار بنده است ولی شکافته شدن دریا و آن وضع، آن دیگر کار خداست و در قدرت بنده چنین چیزی نیست. و حتی اینها مدعی هستند که اگر کسی بخواهد چنین کار بزرگی را به یک بنده نسبت بدهد مشرک است چون کار خدا را به یک بنده نسبت داده است.

دسته دوم میگویند خیر، [معجزات] کار پیغمبران است، هم قرآن دلالت میکند که کار اینهاست و هم اعتبارات عقلی ایجاب میکند که همین جور بگوییم؛ اگر غیر از این بگوییم اصلا این کار نظامی نخواهد داشت یعنی توجیه علمی نخواهد داشت و مسأله شرک و این حرفها مطرح نیست؛ این عین توحید است، چون اگر کسی قائل بشود که بشری قدرت مستقلی در برابر قدرت