در تشريح قسم اول چون مربوط بعلم طب است وارد نشده است . و در تشريح قسم دوم كه قواى روح منتشر در آلات جسمانى است و هر قوه را موضعى خاص و اثرى خاص است در چندين فص سخن بميان آورده است كه مربوط به فلسفه و كار فيلسوف است .

پس بعبارت ديگر مطلب اين فص اين است كه انسان به نظر ديگر غير از آن نظر كه در فص سى و دوم گفته شد به دو قسم نهان و آشكار منقسم ميشود آشكار او همين جسم محسوس داراى اعضا و امشاج است كه كالبد انسان است و اين كالبد را بيرون و درون است بيرون آن به حس بصر و لمس مثلا ادراك ميشود با چشم توان آنرا ديد و با دست توان لمس كرد , و درون آن به علم تشريح دانسته ميشود .

اما قسم نهان او كه وراى اين كالبد است و قواى پراكنده و نهفته در آن است كه نه به لمس و بصر در ميايد و نه به علم تشريح طبى دانسته ميشود در چندين فص بعد از اين ثابت ميگردد .

بدانكه ممكن مجرد از جسميت اگر در كمالات خود به بدن نيازمند باشد نفس است و گرنه عقل . و همانطور كه روح انسانى موجود مجرد قائم بذاته را از حيث تعلق و تدبير و تصرفش به بدن نفس گويند , كالبد انسانى نيز از حيث ارتباط و تعلق روح به او بدن اوست كه در حقيقت مرتبه نازله انسانست . بنابراين تشريح اين كالبد با قطع نظر از ارتباط و تعلق روح به او تشريح جسمى است كه از اجزائى تاليف و تركيب شده است و مربوط به فن طب است , و از آنرو كه به توسع در تعبير محل قواى روح يعنى محل فروع شجره روح