نصوص الحکم برفصوص الحکم - حسن زاده الآملي، الشيخ حسن

نام کتاب : نصوص الحکم برفصوص الحکم نویسنده : حسن زاده الآملي، الشيخ حسن جلد : 1 صفحه : 592

در زيادت وجود بر ماهيت , و اثبات مبدء اول , و در اين كه مبدء اول انيت محض است .	22
در بيان اينكه ماهيت معلوله در حد ذاتش ممكن الوجود و به لحاظ علتش واجب بالغير است كه كل شى هالك الاوجهه .	32
در اثبات حدوث ذاتى ماهيات ممكنه , و در اين كه اتصال و قرب و بعد آنها از ناحيه وجود آنهاست .	35
در بيان حمل ماهيت بر افراد , و اين كه كثرت اقتضاى ذات ماهيت نيست .	37
در معلول غير بودن ماهيت موجوده بطريق بيان تشخيص افراد ماهيت .	39
در اين كه فصل مقوم ماهيت جنس نيست بلكه محصل آن در خارج است .	41
در تنزيه حقيقت وجود يعنى حق سبحانه از ماهيت جنسيه است .	42
در تنزيه حقيقت وجود يعنى حق تعالى از ماهيت نوعيه است .	44
در تنزيه حقيقت وجود از داشتن اجزا است , يعنى در اثبات أحديت حق تعالى است .	46
در تنزيه واجب الوجود از داشتن ند و ضد است .	48
در صراح و ظاهر بودن حق تعالى است .	51
در اين كه واجب تعالى مبدأ كل فيض است . و مطالبى در اصول عقائد حقه توحيدى .	52
در حق و ظاهر و باطن بودن واجب تعالى است .	60
در علم احاطى حق سبحانه است .	62
در علم اول وثانى حق تعالى و اشاره به لوح و قلم , و انقطاع عارف سالك به حق سبحانه كه هنوز بمقام دهشت نرسيده است .	68
در مقام دهشت عارف سالك , و در صدور خلق اول و بيان لوح و قلم است .	72
در تناهى عالم خلق و لاتناهى عالم امر است .	78
در پيدايش كثرت از وحدت , و در بيان عالم ربوبى و عالم امر و خلق , و اشارت به سدرة المنتهى , و تسبيح ماسوا و قوس نزول و صعود آنها است .	81
در اثبات وجود حق تعالى به برهان ان , و برهان صديقان است .	89
اين فص تتمه و نتيجه فص قبلى است .	100
در عجز قواى مدرك ظاهر و باطن از احاطه علمى به حق سبحانه است .	105
اين فص در لذت و الم قواى مدركه است , و باب معرفت نفس فصوص فارابى است .	111
در كمال نفس مطمانه و منتهاى لذت اوست .	117
در تشبه قواى مدركه به مدركاتشان , و در اتصال بى تكيف و بى قياس نفس به حضرت حق گاه شهود است .	122
در دفع ايرادى بر تعريف لذت و الم , و علت اشمئزاز نفوس از عرفان به حق و تحصيل معارف حقه است .	129
در اين كه قواى نفس هرگاه امراض آنها از آنها زايل شوند ادراك لذت و الم خود مى كنند	132
در بيان حجابهاى انسان از وصول بكمال حقيقى , و در توصيه به تجرد از غواشى , و اشارت بمقامات انسانى است .	135
فص عشق است كه شمسيه عقد فصوص است .	148
در بيان احوال عارف به مقام شهود حق رسيده , مى باشد .	156
در اطاعت و بندگى آسمان و زمين و آب و باران و انسان است .	165
در اين كه روح انسانى از عالم امر است .	179
در اين كه انسان از دو گوهر روح و جسم است .	183
در بيان خواص نفس نبوى است .	188
در حقيقت ملك , و در نحوه استفاده نبى از آن در گرفتن وحى .	201
در انقسام انسان به سر و علن است .	207
در تقسيم روح انسان به عامله و مدركه است .	210
در اين كه نبات و حيوان با انسان در بسيارى از قوى شركت دارند .	216
در عمل نشائى يعنى روح نباتى انسان است .	217
در بيان عمل حيوانى است .	223
در بيان عمل خاص انسانى است .	227
در بيان ادراك از راه مناسبت آن با انتقادش است .	236
در ادراك حيوانى و اشاره به قواى ظاهر و باطن آنست .	239
در تأثر حواس خمس ظاهر از محسوسات خارجى است .	241
در تعريف حس بصر و كيفيت ادراك آنست .	244
در تعريف سمع و تشريح آلت آنست .	254
در تعريف لمس و قوه لامسه , و شم و ذوق است .	257
در تعريف قواى خمس باطن است .	262
در اين كه حواس ظاهر مدرك معانى صرف نيستند , و بعد از زوال محسوس حافظ صور مدركات خودشان هم نمى باشند .	283
در اين كه حواس باطن هم مدرك معانى صرف نيستند , ولى حافظ صور مدركاتشان بعد از زوال محسوس مى باشند .	286
در اين كه روح انسانى مدرك معانى صرف , و قابل اعتلاى به ملكوت اعلى , و ارتقاى به لذت عليا است .	292
در بيان خواص روح قدسى است .	302
در بيان بعضى از احوال ارواح ضعيف عامى است .	313
در اثبات حس مشترك و بعضى از خواص آن , و اشارت به نكاتى بلند در اصول عقائد حقه انسانى است .	316
در اين كه محسوس بماهو محسوس معقول نمى شود , و بالعكس ...	324
در اين كه تصرف حس در عالم خلق است , و تصرف عقل در عالم امر , و فوق خلق و امر از حس و عقل محجوب است .	329
در اين كه ذات احديت را به صفاتش ادراك توان كرد .	349
در بيان حقيقت ملك , و تمثل او براى انسان , و در بيان وحى است .	364
در قلم و لوح و كتاب و قضا و قدر و آسمان و زمين و طبقات ملائكه است .	429
در ترتب اسباب و انتهاى آنها به مسبب الاسباب , و در صفت اختيار است .	431
در اين كه اراده و اختيار به اراده و اختيار ازلى منتهى مى گردد .	436
در رؤيت بارى تعالى است .	441
در بيان و تفسير صراح و ظاهر بودن حق سبحانه .	464
در اين كه ساتر ملاصق و مباين سبب خفاى حقيقت شى و حجاب مدرك از ادراك آنست .	470
در اين كه موضوع پنهان كننده حقيقت جلى است .	471
در بيان قرب مكانى و معنوى و قرب به حق است .	495
در اين كه وجودى اكمل از وجود واجب نيست كه در نتيجه از شدت ظهور خفى است .	503
در ظهور جلائى و استجلائى حق سبحانه است .	509
در علم بارى تعالى به ماسوايش , و در اقسام قبل و بعد است .	511
در علم بارى تعالى به ذاتش و به كل , و در اين كه او كل الكل است .	534
در بيان كلمه حق و در ظاهر و باطن بودن حق , و اكتساب عبد مرصفات حق را و كيفيت حال او در آنحال است .	540
در حد حد است .	559
در بيان موضوع است .	564
در تفسير بعضى از اسماى الهى از قبيل اول و آخر و طالب و غالب است	566

نام کتاب : نصوص الحکم برفصوص الحکم نویسنده : حسن زاده الآملي، الشيخ حسن جلد : 1 صفحه : 592

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست