مساوى نباشد؟!

ماركسيسم با مكتب فلسفى و ايدئولوژى خاصى وارد ميدان شده است و مى خواهد آن را اشاعه و گسترش دهد و مردم را به پذيرش آن دعوت كند، آيا مى تواند در عين دعوت به ايدئولوژى خود، به مخالف و نقطه مقابل آن نيز دعوت كند و بگويد هر دو را بپذيريد؟! به طور مسلم نه.

يكى از اصول ديالك تيك، حركت عمومى جهان است آيا مى توان با دعوت به حركت جهان، ما را به سكون آن معتقد سازد؟!

ماترياليست ها مى گويند: وجود و هستى، با ماده و انرژى مساوى است و جهانى به نام ماوراء طبيعت وجود ندارد، آيا با اين فرض مى توانند بگويند: هستى با ماده مساوى نيست و جهانى به نام ماوراء طبيعت داريم؟

از اين جهت صاحب هيچ مكتب و انديشه اى نمى تواند بدون پذيرفتن صحت اصل امتناع اجتماع نقيضين و ارتفاع آن، از «تز» خود دفاع كند، و يا مكتبى را عرضه نمايد.

در اين جا، مرحوم صدرالمتألهين سخن بس ارزشمندى دارد كه به گونه فشرده نقل مى كنيم:

«پا برجاترين سخن، آن دسته از علومى است كه در همه جا صادق باشد و پا برجاتر از آن گفتارى است كه راست بودن آن بديهى باشد، بديهى تر از همه، چيزى است كه انكار آن اساس و پايه هر نوع سفسطه گرى باشد و آن عبارت از اين است كه بگوييم: ميان هستى و نيستى واسطه اى نيست، تصديق اين قانون پايه تمام تحليل هاست و