انرژى به نحو شايسته دريافت مى كند.

در اين نوع از پديده ها تحول با تكامل به معناى «افزايش درجه نظم تشكيلاتى سيستم» همراه است ولى در سيستم بسته: مانند خورشيد يا مجموع نظام شمسى مادام كه نيروى خارجى بر جسم وارد نشود، هر نوع تحول و فعل و انفال در درون، در جهت انحطاط و ركود و مرگ بوده و به هيچ وجه تكاملى نمى باشد، حتى در آن شاهد مثال معروف هگل (تبديل آب به بخار) تحول به صورت صعودى و تكامل نيست، زيرا آب در شرايطى به بخار، و در شرايط ديگر به يخ تبديل مى شود و هرگز نمى توان، تبديل به بخار را گذار از پايين به بالا و تبديل به يخ را عكس آن انديشيد، بلكه هر دو نسبت به آب حالت متساوى دارند و هرگز نمى توان يكى از صورت متكامل آب و ديگرى را نقطه متقابل آن دانست.