كرده اند. در اين نظريه، مسائل علمى و مسائل فلسفى، تفاوت جوهرى ندارد، بلكه از نظر كوچكى و بزرگى قالب، از هم جدا مى شود. و نتيجه يك علم، جهان بينى علمى و نتيجه مسائل علوم، جهان بينى فلسفى خواهد بود; مثلا از آن جا كه انبساط آهن، تنها فيزيك ثابت مى كند، در حالى كه از تكامل انواع موجود در جهان، بسيارى از علوم طبيعى پشتيبانى مى كند، از اين جهت مسئله نخست را مسئله علمى و بينش يك فيزيك دان را بينش علمى و مسئله دوم را مسئله فلسفى و بينش يك متفكر را بينش فلسفى مى نامند.

ولى از نظر ما جهان بينى علمى و جهان بينى فلسفى، تفاوت جوهرى دارد و اصولا مسائل دو جهان بينى به هم ارتباط ندارند و هرگز نتيجه يك علم، جهان بينى علمى و حاصل چند علم، جهان بينى فلسفى نيست بلكه مسائل دو جهان بينى تفاوت ذاتى دارند. چيزى كه در علم بررسى مى شود هرگز در فلسفه مورد بحث واقع نمى شود و هم چنين است بالعكس. ما مشروح نظريه خود را در كتاب «هستى شناسى» بيان كرده ايم. شما مى توانيد با مراجعه به صفحات 21 تا 31 از آن كتاب، به مشروح اين نظريه دست يابيد.

ولى هر دو نظريه در اين كه مسائل فلسفى بايد جهان شمول باشد وحدت نظر دارند.

هگل مدعى است كه مثلث او يك قانون فلسفى جهان شمول است و آنچه در جهان نام هستى دارد، از اين طريق دگرگونى پذيرفته و به تحول خود ادامه مى دهد.

ولى ما در بررسى هاى خود به مواردى برمى خوريم كه در عين