مسأله ارتداد، بر اثر توسعه روابط ملل و تبليغات سيل آساى دشمنان و ماهواره هاى قدرتمند و جهانگير، حالت اجتماعى و گروهى گرفته است; و غرب، با تبليغات پى گير و نشر كتاب ها و ساختن فيلم هاى سينمايى و از طريق رسانه هاى گروهى چون شبكه هاى تلويزيونى ماهواره اى و اينترنت، قدرت شيطانى خود را بالا برده و پيوسته آتش بر خرمن ايمان جوانان مسلمان مى زند كه بزرگ ترين سد، در برابر اطماع و آزهاى روزافزون آن ها هستند.[1]

«كيش گردانى»، «تغيير دين» يا «ارتداد» از مباحث جدّى علم كلام امروز است. برخى برآنند كه انتخابِ دين، حقِ انسان است و انسان مى تواند به دينى روى آورد و روزى ديگر از آن دين روى برتابد. بر همين اساس بر حكم مرتد در دين اسلام ايراد گرفته و آن را برخوردى خشونت آميز با انسان و مخالف آزادى انديشه ها مى دانند. دموكراسى هاى رو به گسترش در دنياى امروز، چنين برخوردى را با آرا و انديشه ها نمى پذيرد و سخت با آن مخالف است. اعلاميه ى جهانى حقوق بشر، كه در مقدمه ى خود و ماده ى نوزدهم آن، حقِ داشتن هرگونه عقيده اى را براى انسان ها قايل شده است، مبناى دموكراسى تلقى شده و ايراد كنندگان آن را به عنوان منشورى جهانى مورد احترام مى دانند.

گذشته از پرسش هاى برون دينى نظير آن چه بيان شد، برخى پرسش ها و ترديدها ازداخل حوزه ى دين، نسبت به حكم اسلامى مرتد مطرح شده است. از جمله آن كه: اسلام تقليد كوركورانه در حوزه ى اصول عقايد را نمى پذيرد و طرفدار