ارتداد نوعى واپس گرايى دينى است كه غالباً عامل يا عوامل سياسى پشت سر آن قرار دارند، و كمتر اتفاق مى افتد كه فردى بر اثر يك رشته مطالعات يا تماس با افراد منحرف از آيين اسلام برگشته و به آيين ديگر بگرود و يا به طور كلى ترك دين كند.

آن گاه كه عامل سياسى در كار نباشد، عالمان اسلامى ويفه دارند كه از راه گفتگو، شبهه را برطرف نمايند.

مهم، صورت نخست است كه تظاهر به ارتداد، توطئه اى بر ضد نظام به شمار مى رود، نظامى كه مردم با چنگ و دندان و با دادن شهيدان، آن را پى ريزى كرده و بالا برده اند.

آزاد گذاردن «مرتد» و «مرتدان» زيان هاى بنيادين دارد كه به برخى اشاره مى كنيم:

1. اين نوع ارتدادها مايه فتنه و اغتشاش و درگيرى و خونريزى مى گردد، و ملت ايران، هنوز درگيرى هاى تلخ مسلمانان با بابيان و بهائيان را فراموش نكرده اند.

2. آزادى ارتداد، مايه سستى عقايد مردم بالاخص ساده لوحان مى گردد، كه همبستگى اجتماعى و وحدت ملى را از بين مى برد و راه را براى سلطه دشمن هموار مى سازد.

قرآن مجيد به اين ترفند كه در صدر اسلام از جانب يهود مطرح شده بود، اشاره مى كند، زيرا سران يهود، به پيروان خود دستور مى دادند كه صبحگاهان به اسلام تظاهر كرده و شامگاهان كفر ورزند تا سبب سستى عقايد مسلمانان شوند. (سوره آل عمران، آيه 72).