شرحها

در این آیات به مقتضای عدالت استثنایی بر حکم کلّی گذشته وارد شده که همه یهود در این وضع نیستند بلکه دانشوران ممتاز و مؤمنان حقیقی آنها به قرآن و کتابهای پیشین ایمان می‌آورند، سپس فرموده: پیغمبر اسلام در ردیف پیغمبران گذشته است که همگی به جز عیسی مورد تصدیق یهود هستند، دلیلی ندارد که عذر بیاورند و بگویند چرا همه قرآن را به یک بار نازل نمی‌کنی؟ و در پایان فرموده: آنهایی که آیات خدا را انکار می‌کنند و از گسترش راه حق و عدل جلوگیری می‌کنند مورد آمرزش خدا نخواهند بود.
162- لکِنِ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ یُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ.
ظاهرا مراد از «المؤمنون» مؤمنان اهل کتاب نمی‌باشد یعنی دو گروه از