کلمه‌ها

برزوا: بروز به معنی آشکار شدن است، چون با «من- الی» همراه باشد به معنی خروج آید. در آیه به معنی خروج می‌باشد.
بیت: تبییت: انجام دادن کاری است در شب. «بیت الامر: عمله او دبره لیلا» یعنی: کار را در شب انجام داد موقعی که مردم در بیوت خود هستند.
وکیل: کار ساز یتدبرون: تدبر: تفکّر. «تدبر الامر» یعنی به عواقب کار نظر کرد و در آن فکر نمود.
اذاعوا: ذیع: آشکار شدن. اذاعه: آشکار کردن.
یستنبطونه: استنباط به معنی استخراج است. نبط (بر وزن بشر) اولین آبی است که در چاه ظاهر شود. بهر چه استخراج شده خواه با چشم دیده شود و یا دانسته شود مستنبط (بصیغه مفعول) گویند.
حرض: تحریض به معنی تشویق و ترغیب است (قاموس قرآن).
یکف: کف به معنی دست و بازداشتن است مراد از آن معنای دوم است.
بأس: سختی، ناپسند، شر، عذاب، خوف و غیره. در اینجا مراد از اولی شر و ناپسندی است.
تنکیل: نکال عقوبتی است که از آن دیگران عبرت گیرند، تنکیل: عقوبت کردن و مبالغه در نکال است. نکل (بکسر اول) زنجیر، جمع آن انکال است.

شرحها

آیات شریفه مانند آیات قبلی راجع به مسلمانان بیمار دل و سست ایمان