نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 259
از وجود ناظم و
هدف او حکایت دارد و حکیم عبث نمیکند [1] سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ
النَّارِ از اینکه خلقت، باطل و بیهدف نیست میفهمند که باید در این خلقت،
با عادل و ظالم یکسان رفتار نشود و هر یک مطابق کار خویشتن بپاداش و کیفر
برسند لذا میگویند: پاکی تو از اینکه جهان را بیغرض آفریده باشی، قهرا به
حساب نیک و بد رسیدگی خواهی کرد پس ما را از عذاب آتش نجات بده. باز باید
تلقین خدا و تعلیم پیامبران را در وجود این فهم و درک کاملا مؤثر دانست و
گرنه، بشر تنها بفکر خود باین مرحله نمیرسید. رجوع شود به «نکتهها». 192- رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ. آنکه
بآتش داخل شود حرمتی پیش خدا ندارد و خدا او را خوار کرده است و اگر
ظالمان را یارانی بود و از عذاب نجاتشان میداد در این صورت خلقت باطل و
عبث میشد ولی مسئله شفاعت مطلب دیگری است که در ذیل آیه 48 بقره مشروحا
گفته شده است. 193- رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا. منادی
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله است (انبیاء دیگر را نیز بزبانحال شامل
میشود) ندای آن حضرت این بود که فرمود: به پروردگارتان تسلیم شوید. مؤمنان
در جواب آن گفتند: ایمان آوردیم و چون ایمان آوردن لازمهاش این است که
شخص از تعلیمات آن حضرت پیروی کند تا مشمول رحمت حق گردد و گناهانش آمرزیده
شود لذا در ادامه آن آمده: رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ
عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ غفران گناه که معلوم
است، مراد از تکفیر سیئات به نظرم از بین بردن آثار گناهان است، مثلا
شرابخوار پیش خدا گناهکار و در پیش مردم بیاعتبار است، غفران گناه،
آمرزیدن خدا و تکفیر سیّئه اعاده حیثیّت در پیش مردم است در بسیاری[1] در صافی از امام صادق (ع) نقل شده: «افضل العبادة ادمان التفکر فی اللَّه و فی قدرته».
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 259