نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 252
وَ لا تَکْتُمُونَهُ آیه
صریح است در اینکه: خدا بوسیله پیامبران از اهل کتاب پیمان گرفت که تورات و
انجیل و از جمله، بشارات رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله را بر مردم
بخوانند و بیان کنند و آنها را نهان دارند، ولی فَنَبَذُوهُ وَراءَ
ظُهُورِهِمْ وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَناً قَلِیلًا ضمیر «نبذوه» ظاهرا راجع
به «میثاق» است یعنی عهد خدا را پشت سر انداختند و آن را با بهایی اندک
(جاه و مال) عوض کردند، دانای هر امّت که چنین کند، مشمول این آیه است،
مطلب منحصر باهل کتاب نیست فَبِئْسَ ما یَشْتَرُونَ بد چیزی است آنچه با
عهد خدا، عوض کردند. در مجمع البیان از علی علیه السّلام نقل شده: خدا اول
از دانایان پیمان گرفت که تعلیم دهند، سپس از نادانان پیمان گرفت که تعلیم
یابند [1]. 188- لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَفْرَحُونَ بِما أَتَوْا وَ
یُحِبُّونَ أَنْ یُحْمَدُوا بِما لَمْ یَفْعَلُوا مفعول دوم «لا تحسبن»
کلمه «فائزین» است چنان که از ذیل آیه بدست میآید، این آیه اولا عمل یهود
را مجسم میکند که بکار نفاق و تحریف کتاب شادمان بودند و میخواستند
بیجهت، مورد ستایش قرار گیرند، ثانیا با لحن عمومی که دارد، وضع بدکاران و
طاغوتهای هر امّت را نشان میدهد که از کار باطل و فاسد و مفسد خود شادمان
هستند و میخواهند بیجا و بیجهت مورد ستایش و پذیرش همگان باشند، در این
آیه، پیامبر و هر انسان با و جدان مخاطب قرار داده شده که گمان نکنند چنان
کسانی از عذاب رهایی خواهند یافت آری: فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ
مِنَ الْعَذابِ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ. 189- وَ لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ[1]«ما اخذ اللَّه علی اهل الجهل ان یتعلموا حتی اخذ علی اهل العلم ان یعلموا»
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 252